Przegląd badań opublikowany w „Clinics and Practice” wskazuje, iż piercing języka wiąże się z licznymi powikłaniami stomatologicznymi – od uszkodzeń szkliwa i recesji dziąseł po zakażenia i rzadkie, ale poważne zagrożenia ogólnoustrojowe. Autorzy apelują o świadome podejmowanie decyzji przez pacjentów oraz o czujność i edukację ze strony klinicystów.
Autorzy przeglądu przeanalizowali literaturę dostępną w bazach Web of Science, Scopus, PubMed i Google Scholar za okres od stycznia 1990 r. do marca 2025 r. Wstępne wyszukiwanie wskazało 257 artykułów, z których do szczegółowej analizy wybrano 19 publikacji – pięć przeglądów literaturowych oraz czternaście raportów klinicznych i opisów przypadków. Wyodrębniono różne lokalizacje i techniki przekłuć języka: pionowe, pierścieniowe, podwójne (wzdłuż linii środkowej), poziome (przez koniuszek z kulkami po obu stronach), boczne podwójne oraz wielokrotne.
Najczęstsze mechanizmy uszkodzeń i ich powikłania
W przeglądzie zebrano konsekwencje lokalne i systemowe związane z piercingiem języka. Do najczęściej opisywanych należą:
– obrzęk, ból i krwawienie w okresie gojenia,
– miejscowe zakażenia i powikłania zapalne,
– uszkodzenia tkanek twardych: pęknięcia lub ubytki szkliwa, złamania zębów spowodowane uderzeniami w biżuterię,
– uszkodzenia tkanek miękkich: nadżerki, owrzodzenia, włókniste przerosty powstające w wyniku ciągłego drażnienia,
– recesja dziąseł i pogorszenie stanu przyzębia; zmiany mikroflory jamy ustnej oraz modyfikacje składu śliny,
– problemy funkcjonalne: trudności w mowie, dyskomfort przy żuciu,
– przypadki wrośnięcia ozdoby wymagające interwencji chirurgicznej,
– transmisja wirusów (HIV, HBV, HCV, HSV, EBV) przez zanieczyszczone narzędzia lub kontakt z krwią,
– pozostałości korozji metalu w tkance: choćby po usunięciu biżuterii stwierdzano drobne cząstki korozji w tkance języka otoczone komórkami zapalnymi.
Przegląd podkreśla także rzadkie, ale poważne powikłania ogólnoustrojowe, takie jak zakażenia prowadzące do infekcyjnego zapalenia wsierdzia czy uszkodzenia nerwów. Choć większość opisów pochodzi z raportów przypadków i niewielkich serii klinicznych, co ogranicza siłę dowodów, obraz kliniczny jest spójny oraz wskazuje na realne ryzyko.
Zalecenia kliniczne
Autorzy przeglądu podkreślają, iż stomatolodzy powinni aktywnie edukować pacjentów jeszcze przed wykonaniem przekłucia, jasno informując o możliwych powikłaniach i konieczności utrzymania adekwatnej higieny. najważniejsze znaczenie ma również regularne monitorowanie osób posiadających kolczyki w języku – zarówno pod kątem stanu dziąseł i szkliwa, jak i ewentualnych oznak infekcji czy przerostów tkanek. W razie wystąpienia powikłań lekarze powinni być przygotowani do szybkiej interwencji, w tym do usunięcia biżuterii lub skierowania pacjenta na leczenie chirurgiczne.
Autorzy zwracają także uwagę na rolę środowiska stomatologicznego w promowaniu bezpiecznych praktyk, współpracy z profesjonalnymi studiami piercingu oraz wspieraniu regulacji prawnych, które zwiększają bezpieczeństwo osób decydujących się na tego typu zabiegi.
Piercing języka nie jest neutralny dla zdrowia jamy ustnej – łączy się z szerokim spektrum powikłań, od stosunkowo częstych i miejscowych do rzadkich, ale poważnych powikłań ogólnoustrojowych. Ze względu na ograniczoną liczbę wysokiej jakości badań autorzy zalecają ostrożność przy interpretacji danych, jednocześnie podkreślając potrzebę informowania pacjentów, ujednolicania praktyk oraz prowadzenia dalszych, większych badań klinicznych. Stomatolodzy powinni aktywnie edukować, monitorować i być przygotowani na diagnostykę oraz leczenie powikłań związanych z przekłuciami języka.
Pełne wyniki badania są dostępne w artykule „Impact of Tongue Piercings on Oral Health: A Narrative Literature Review” na łamach „Clinics and Practice”.
Zdaniem wielu ekspertów, bruksizm może, a choćby powinien być już uznawany za dolegliwość cywilizacyjną XXI wieku. – Pacjenci cierpiący z powodu zgrzytania i zaciskania zębów oraz związanego z tym bólu w obrębie twarzoczaszki coraz częściej szukają pomocy w gabinetach stomatologicznych. Objawy bruksizmu są zauważalne choćby u 80% pacjentów – mówi dr hab. n. med. Aleksandra Nitecka-Buchta – prezes Polskiego Towarzystwa Dysfunkcji Narządu Żucia, specjalistka protetyki, implantolog, wieloletni pracownik naukowo-dydaktyczny Śląskiego Uniwersytetu Medycznego.
Źródła: https://www.news-medical.net
https://www.mdpi.com
