Zespół naukowców chińskich postanowił sprawdzić, czy rzeczywiście pacjenci z istotnymi czynnikami ryzyka są badani, tak by zapobiec owrzodzeniom, nim powstaną, i czy sami pacjenci wiedzą, iż takie badania są potrzebne.
W badaniu przekrojowym wykorzystano dane z badania National Health and Nutrition Examination Survey (NHANES) 2011–2018 (n = 1278). Zmienną zależną było to, czy pacjenci przeszli samodzielne badania w kierunku owrzodzeń stopy. Czynniki ryzyka, które mogą prowadzić do owrzodzeń stóp, uwzględniono jako zmienne niezależne. Aby zbadać związek pomiędzy subiektywną motywacją pacjenta do kontroli owrzodzeń stopy a zmiennymi ryzyka, przeprowadzono dalsze badania dzięki ważonego modelu regresji logistycznej.
Spośród wszystkich czynników ryzyka rasa, wskaźnik masy ciała (BMI) i nadciśnienie były statystycznie istotne w zależności od tego, czy pacjentów badano pod kątem owrzodzeń stóp, czy nie. We w pełni skorygowanym modelu regresji logistycznej jedynie nadciśnienie było dodatnio skorelowane z badaniem w kierunku owrzodzeń stopy przeprowadzonym u pacjenta z cukrzycą.
Badanie to sugeruje, iż przez cały czas istnieje możliwość poprawy wiedzy i zachowań lekarzy i pacjentów chorych na cukrzycę, aby aktywnie zapobiegali ZSC. Według badaczy, w przypadku pacjentów pracownicy służby zdrowia powinni prowadzić ukierunkowane szkolenia w zakresie profilaktyki stopy cukrzycowej, aby ograniczać i zapobiegać jego powstawaniu poprzez wzmacnianie wiedzy w celu budowania pozytywnych postaw i stymulowania profilaktycznej zmiany zachowań.
Opracowanie: Marek Meissner