Naukowcy z Brazylii zbadali, jak przedoperacyjna utrata wagi wpływa na insulinooporność i NAFLD osób poddawanych operacjom chirurgii bariatrycznej. Badania dokonano w szpitalu uniwersyteckim i w klinice w Campinas w Brazylii.
Przeprowadzono badanie analityczne, przekrojowe i obserwacyjne z wykorzystaniem prospektywnie zebranych baz danych osób, które przeszły biopsję BS zarówno w szpitalu (grupa WL z utratą wagi), jak i klinice (bez utraty wagi) Przeprowadzono losowe oznaczenia płci według płci, wieku i wskaźnika masy ciała (BMI) i wybrano dwie grupy po 24 osoby w każdej. Spośród 48 uczestników 75 proc. stanowiły kobiety. Średni wiek wynosił 37,4 ą 9,6 lat, a średni BMI 38,9 ą 2,6 kg/m2.
Zwłóknienie było najczęstszą różnicą histopatologiczną (91,7 proc.). Stężenie glukozy było istotnie inne w grupie WL (92 ą 19,1 vs 111,8 ą 35,4 mg/dl). Istotna częstość występowania stłuszczenia makropęcherzykowego (58,3 proc. w normie z 95,8 proc.), stłuszczenia mikropęcherzykowego (12,5 proc. w normie z 87,5 proc.) oraz dokładne wrotnego (50 proc. z 87,5 proc.) obserwowano w grupie WL.
Jak stwierdzili naukowcy, przedoperacyjna utrata masy ciała była istotnie powiązana z częstością stłuszczenia makro- i mikropęcherzykowego, oprócz rzeczywistej glikemii, znajdowała też odbicie w histopatologicznym obrazie NAFLD.
Opracował Marek Meissner
