Cieszące się dużą popularnością przyprawy kuchenne mogą być groźne dla chorych na nowotwory, jeżeli są przyjmowane w formie suplementów diety w trakcie leczenia onkologicznego.
Cynamon, kurkuma i imbir, stosowane w chińskiej medycynie jako leki, mogą wchodzić w interakcje z konwencjonalnymi lekami przeciwnowotworowymi, jeżeli są przyjmowane w dużym stężeniu, przestrzegają naukowcy.
Cynamon ma adekwatności przeciwutleniające, przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwnowotworowe, obniża ciśnienie tętnicze krwi, reguluje stężenie glukozy we krwi, zmniejsza ryzyko chorób serca i poprawia funkcjonowanie mózgu. Tradycyjnie używany był jako lek poprawiający trawienie.
Zarówno w cynamonie, jak i olejku cynamonowym zawarte są składniki aktywne: aldehyd cynamonowy, eugenol i kumaryna. Olejki eteryczne z Cinnamomum verum i goździków (Syzygium aromaticum) zwiększają skuteczność niektórych antybiotyków wobec wielolekoopornych szczepów Pseudomonas aeruginosa i Klebsiella pneumoniae. W badaniach in vitro wykazano, iż aldehyd cynamonowy może zwiększać wydalanie niektórych leków, zmniejszając ich skuteczność.
Tańsza odmiana cynamonu, cassia, zawiera więcej kumaryny niż jego droższa odmiana cejlońska. Kumaryna w wysokich dawkach może uszkadzać wątrobę oraz zwiększać ryzyko krwawień u osób otrzymujących leki przeciwkrzepliwe.
Cynamon może wchodzić w reakcje z lekami przeciwbólowymi, przeciwdepresyjnymi, przeciwnowotworowymi i przeciwcukrzycowymi. Może powodować wiele działań niepożądanych, do których należą: zaburzenia żołądkowo-jelitowe, bóle głowy i reakcje skórne, takie jak zapalenie skóry lub nasilenie trądziku różowatego.
Kurkuma zawiera kurkuminę, żółty składnik proszku curry, masali i złotego mleka, ceniony za swoje adekwatności przeciwzapalne i przeciwutleniające, a w dawkach terapeutycznych również za działanie przeciwnowotworowe i przeciwbólowe. Kurkumina oddziałuje na enzymy wątrobowe i może wpływać na działanie leków przeciwdepresyjnych, przeciwnadciśnieniowych, cytotoksycznych oraz niektórych antybiotyków. Jej adekwatności rozrzedzające krew, obniżające stężenie glukozy we krwi i ciśnienie krwi mogą nasilać działanie insuliny, leków przeciwzakrzepowych, przeciwcukrzycowych i przeciwnadciśnieniowych. Spożywając w tym samym czasie pokarmy bogate w żelazo, można zmniejszyć biodostępność kurkuminy. Aby zapewnić odpowiednie wchłanianie, kurkuminę należy spożywać wraz z tłuszczami i czarnym pieprzem bogatym w piperynę, a także z chili, cytryną, imbirem, miodem, a choćby cynamonem i gałką muszkatołową.
W stężeniach terapeutycznych kurkumina jest przeciwwskazana u chorych z kamicą żółciową, cholestazą (zaburzenie polegające na ograniczeniu lub zatrzymaniu odpływu żółci z wątroby do dwunastnicy), zaburzeniami krzepnięcia krwi, pacjentów przyjmujących leki przeciwkrzepliwe, a także kobiet w okresie ciąży i karmienia piersią.
Imbir znany jest ze swoich adekwatności przeciwwymiotnych, przeciwzapalnych oraz wzmacniających odporność. Według niektórych badań ma on adekwatności obniżające stężenie glukozy i lipidów we krwi, ale zakres interakcji z lekami przeciwcukrzycowymi i możliwe skutki uboczne — podobne do tych występujących w przypadku pochodnych sulfonylomocznika — wymagają dalszych badań.
Imbir jest składnikiem produktów złożonych stosowanych w leczeniu cukrzycy. Gingerol, składnik aktywny imbiru, spożywany regularnie lub w postaci skoncentrowanej, wykazuje działanie przeciwzakrzepowe i może zwiększać ryzyko krwawienia u chorych otrzymujących leki przeciwzakrzepowe.
Wyższe dawki imbiru mogą powodować działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego, takie jak podrażnienie błony śluzowej, wzdęcia i zgaga.
Obserwowane interakcje z lekami nie dotyczą stężeń stosowanych do sporządzania posiłków, tylko suplementów, dlatego ich stosowanie podczas leczenia onkologicznego należy zawsze omówić z prowadzącym je onkologiem.
Źródło: Polska Liga Walki z Rakiem, www.medscape.com
