Miód ma wiele zastosowań. Od zamiennika cukru, przez lekarstwo na wiele dolegliwości po składnik kosmetyków. Jego zalety poznano już w starożytności. Dziś możemy wybierać wśród wielu odmian, z których każda ma nieco inne adekwatności. Jednak czy każdy może sobie pozwolić na spożywanie złotego skarbu od pszczół?
Co kryje się w składzie miodu
Miód wytwarzany jest przez pszczoły z nektaru kwiatów lub spadzi, które wzbogacane są w enzymy. Składa się on głównie z wody – ok. 79,5%, cukrów (głównie cukrów prostych czyli fruktozy i glukozy) – ok. 20% oraz minerałów, witamin i enzymów. Składniki mineralne to głównie potas, magnez, fosfor, wapń, sód, żelazo, cynk, miedź, mangan i inne. Najczęściej występującymi w miodzie witaminami są witamina C, B1, B2, PP czy B6. Enzymy zawarte w miodzie pochodzą głównie z gruczołów ślinowych pszczół i mają adekwatności bakteriobójcze. Podobne działanie wykazują lizozym, inhibina czy apidycyna. W słodkim przysmaku znaleźć możemy także nadtlenek wodoru, czyli wodę utlenioną. Dzięki tym substancjom miód zwalcza takie bakterie jak ziarniaki gram-dodatnie, pałeczki gram-ujemne, gronkowce czy paciorkowce. Ponadto miód pomaga zwalczać prątki gruźlicy, rzęsistka pochwowego, laseczki wąglika czy grzyby z rodzaju Candida.
Właściwości lecznicze miodu
Miód poza walorami smakowymi i działaniem bakteriobójczym ma wiele adekwatności leczniczych. Między innymi przyspiesza gojenie ran i zmniejsza ryzyko powstawania bliznowców.
Miód ma także bardzo dobry wpływ na układ pokarmowy. Pobudza trawienie, ma działanie przeciwbiegunkowe, przeciwwymiotne a także zwalcza zaparcia. Wspomaga także leczenie wrzodów żołądka, szczególnie miód manuka.
Spożywanie miodu przyczynia się do poprawy pracy układu krążenia. Zawarte w nim acetylocholina i potas pozytywnie wpływają na wydolność mięśnia sercowego. Ponadto przysmak ten obniża ciśnienie, a także hamuje procesy miażdżycowe zachodzące w organizmie.
Miód od wielu pokoleń kojarzy się ze zwalczaniem infekcji. Jest on bowiem bardzo pomocny w walce z przeziębieniem, bólem gardła, wspomaga leczenie kaszlu i chorób zatok. Ponadto przyspiesza regenerację organizmu i wzmacnia odporność.
Niewątpliwą zaletą tego słodkiego przysmaku jest wspomaganie leczenia chorób wątroby i dróg żółciowych. Dzięki zawartej w nim fruktozie przyczynia się do odtruwania organizmu, zobojętnienia szkodliwego działania używek takich jak kawa czy alkohol. Usuwa także ołów i inne metale ciężkie z organizmu.
Wiele korzyści ze spożywania miodu płynie także dla mózgu. Glukoza w nim zawarta odżywia szare komórki i pobudza je do pracy. Jednocześnie miód koi nerwy i ułatwia zasypianie.
Do pozostałych zalet miodu można zaliczyć hamowanie powstawania próchnicy, działanie moczopędne wspomagające leczenie chorób układu moczowego czy wykorzystanie w kosmetyce – miód nawilża skórę, rozjaśnia ją i poprawia jej sprężystość.
Rodzaje miodu
Miód bezpośrednio po wytworzeniu ma postać gęstej cieczy – jest to tzw. potoka. Z biegiem czasu zachodzi w nim proces krystalizacji. Jest to zupełnie naturalne zjawisko, którego tempo zależy od zawartości fruktozy i glukozy. o ile w konkretnym miodzie przeważa glukoza, skrystalizuje on szybciej (np. miód rzepakowy). o ile większy udział ma fruktoza, wówczas krystalizacja będzie miała wolniejsze tempo (np. miód akacjowy). Miód skrystalizowany, tzw. krupiec można doprowadzić ponownie do postaci płynnej podgrzewając go. Należy jednak uważać, aby jego temperatura nie przekroczyła 40°C, gdyż wtedy straci swoje cenne adekwatności.
Podstawowym podziałem miodów na rodzaje jest wyróżnienie miodów nektarowych, spadziowych i nektarowo-spadziowych.
- Miody nektarowe powstają z przetworzonego przez pszczoły nektaru z kwiatów. Ich aromat jest wyrazisty. Kolor zależny jest od rośliny, z której powstają. Miód akacjowy jest jasny i łagodny w smaku, gryczany zaś ma ostrzejszy smak i ciemny kolor.
- Miód spadziowy powstaje z igieł drzew iglastych oraz liści z niektórych drzew. Miody te wykorzystywane są m.in. w leczeniu schorzeń dróg oddechowych. Ich barwa zwykle jest ciemna.
- Miody mieszane, nektarowo-spadziowe powstają w czasie, gdy pokrywa się czas spadziowania drzew i nektarowania roślin. Ich adekwatności to połączenie działania obu rodzajów miodu – nektarowych i spadziowych.
Przeciwskazania do spożywania miodu
Mimo wielu zalet i adekwatności leczniczych, jakie posiada miód pszczeli, nie każdy może go jeść bez zastanowienia. Powinny go mimo wszystko unikać diabetycy. Indeks glikemiczny miodu to 60. Jest to poziom średni. Osoby chore na cukrzycę powinny więc go unikać lub spożywać sporadycznie. Ze względu na zawartość niewielkich ilości zarodników bakterii, miód jest także niewskazany dla niemowląt poniżej pierwszego roku życia. Niedojrzały układ odpornościowy tak małych dzieci mógłby sobie nie poradzić z takimi drobnoustrojami.
Miód – czy warto go jeść?
Wprowadzenie miodu do swoje diety i jego regularne spożywanie może mieć bardzo pozytywny wpływ na funkcjonowanie całego naszego ciała. Jego składniki wspomagają funkcjonowanie większości układów naszego organizmu. Należy jednak pamiętać, iż nie każdy może sobie pozwolić na taką dawkę słodyczy. Dla cukrzyków, alergików i niemowląt spożywanie miodu może okazać się bardzo niebezpieczne.
