Lokalizacja terapeutyczna w kinezjologii

Wiemy już, iż obszarami, na których będziemy koncentrować naszą uwagę są lokacje o obniżonym sygnale mięśniowym, czyli hipotoniczne. I teraz zaczyna się zabawa w „znajdź przyczynę”, albowiem obszary hipotoniczne są takie z jakiegoś powodu. W tym miejscu pojawiają się wnioski z wywiadu – wszystkie urazy, operacje, kontuzje etc, a także kwestie chemiczne (pokarmowe, morfologiczne, hormonalne itp) oraz emocjonalne i energetyczne.

Wyciągnięte z rozmowy z pacjentem wnioski przekładamy na poszukiwania obszarów o zmienionej odpowiedzi receptorowej i określamy ich powiązanie ze znalezioną hipotonią. Stymulujemy po kolei miejsca w ciele pacjenta, które uległy w przeszłości uszkodzeniom, obszary skóry pod którymi kryją się podejrzewane przez nas narządy, punkty referencyjne (o których dowiesz się więcej w dalszych częściach) i punkty meridianowe.

Po zastymulowaniu jednego wybranego obszaru, sprawdzamy ponownie hipotoniczne miejsca.

1. Jeśli odpowiedź mięśniowa nie uległa zmianie, powtarzamy test tym razem stymulując inny obszar w ciele.
2. Jeśli odpowiedź mięśniowa uległa zmianie i nagle stały się one normotoniczne – mamy finalistę plebiscytu winowajców!

Dlaczego „finalistę”, a nie „zwycięzcę”? Miejsc naprawiających hipotonię może być w ciele rzecz jasna kilka. jeżeli chcesz ustalić ich priorytetowość w ramach terapii, zastymuluj dwa z nich, jedno po drugim. Stymulacja każdego z nich z osobna powinna popsuć mięsień wskaźnikowy, a naprawić powiązany obszar hipotoniczny. jeżeli natomiast zastymulujesz je jedno po drugim i dopiero wtedy ocenisz wskaźnik – wynik może być zupełnie inny.

Jeśli po stymulacji obu obszarów w opisany powyżej sposób wskaźnik przez cały czas pozostaje słaby, oznacza to, iż drugie ze stymulowanych miejsc nie jest istotniejsze, niż pierwsze, ponieważ nie „przykrywa” jego działania. jeżeli natomiast po takowej stymulacji wskaźnik jest silny, oznacza to iż numer 2 jest ważniejszy dla układu nerwowego, niż numer 1.

Związane jest to ze stopniem zaburzenia receptorów w różnych częściach ciała na skutek działania innych mechanizmów traumatyzujących. Na podstawie fizjologicznej reakcji bramki bólowej, stymulując istotniejszy obszar, sygnał nerwowy ze słabiej zaburzonego miejsca przestanie „wybrzmiewać” w układzie nerwowym.

Gratulacje! Właśnie rozstrzygnąłeś finałowy odcinek plebiscytu winowajców!

W ten oto sposób możesz lokalizować i dokonywać oceny hierarchiczności wszystkich obszarów nadających się do pracy!

Powodzenia!