Leczenie żywieniowe jest nieodłącznym elementem kompleksowej terapii w chorobie Leśniowskiego-Crohna. Wprowadzenie odpowiedniej terapii żywieniowej zapobiega wystąpieniu niedoborów pokarmowych a także wspomaga prawidłowe funkcjonowanie organizmu.
Fizjologiczną, pierwszą z wyboru interwencją żywieniową u pacjentów niedożywionych jest żywienie drogą przewodu pokarmowego, czyli żywienie enteralne (dojelitowe). Warunkiem niezbędnym do takiej formy żywienia jest sytuacja, w której przewód pokarmowy jest drożny i zachodzi możliwość dobrej tolerancji oraz wchłaniania podawanych składników diety. Wskazaniem do żywienia dojelitowego jest brak możliwości całkowitego pokrycia zapotrzebowania na kalorie i białko z wykorzystaniem drogi naturalnej (doustnej).
Dieta przemysłowa
Do żywienia dojelitowego wykorzystuje się diety przemysłowe o określonym składzie. Diety przemysłowe – to diety o precyzyjnie określonych ilościach makro- i mikroskładników. W tym witamin, minerałów i pierwiastków śladowych. Mają konsystencję płynną oraz określoną osmolarność. Dieta taka zostaje indywidualnie dobrana do stanu klinicznego pacjenta przez lekarza prowadzącego, po konsultacji z dietetykiem klinicznym a także wcześniejszej ocenie stanu odżywienia pacjenta.
Diety można podzielić w zależności od składu na:
- bezresztkowe,
- beztłuszczowe,
- wysokobiałkowe
i profilu odżywczego na:
- hipokaloryczne,
- normokaloryczne,
- hiperkaloryczne.
Dieta przemysłowa może być dietą zupełną. To oznacza, iż jest to jedyne źródło energii, które pacjent otrzymuje. Lub dietą niekompletną, np. pacjent otrzymuje ją, jako dodatek do diety doustnej lub pozajelitowej.
Żywienie dojelitowe w chorobie Leśniewskiego-Crohna
W przypadku pacjentów z chorobą Lesniowskiego-Crohna żywienie dojelitowe najczęściej stosuje się w aktywnej fazie choroby. Wówczas gdy pacjent nie ma możliwości pokryć swojego zapotrzebowania na energię i składniki odżywcze drogą doustną. Najnowsze doniesienia naukowe wskazują na przewagę żywienia dojelitowego nad stosowaniem glikokortykosteroidów u pacjentów pediatrycznych. Podaż żywienia z wykorzystaniem przewodu pokarmowego jest najbardziej fizjologiczną metodą prowadzenia leczenia żywieniowego. Niesie za sobą wiele korzyści. Takich jak regeneracja nabłonka jelitowego oraz stymulowanie wydzielania enterohormonów (odpowiedzialnych za prawidłowe funkcjonowanie przewodu pokarmowego).
Podsumowując, leczenie żywieniowe jest nieodłącznym elementem kompleksowej terapii w chorobie Leśniowskiego-Crohna, a wprowadzenie odpowiedniej terapii żywieniowej zapobiega wystąpieniu niedoborów pokarmowych oraz wspomaga prawidłowe funkcjonowanie organizmu.
mgr Daria Bieniek-Bruzdowicz
Katedra Gastroenterologii i Zaburzeń Odżywiania,
Collegium Medicum w Bydgoszczy, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Klinika Gastroenterologii, Szpital Uniwersytecki nr 2 im. Jana Biziela w Bydgoszczy
Tekst powstał we współpracy z:
