Obrazowanie z zastosowaniem tomografii stożkowej (CBCT) może być pomocne nie tylko w planowaniu leczenia implantologicznego, ale także zmniejsza ryzyko powikłań poprzez wykrywanie ewentualnych patologii jeszcze przed rozpoczęciem zabiegu. Wyniki badania zostały opublikowane pod koniec maja w czasopiśmie naukowym „BMC Oral Health”.
Autor badania podkreślił, iż tomografia komputerowa może odgrywać kluczową rolę w wykrywaniu nieprawidłowości w obrębie zatok szczękowych, a także znacznie ułatwia prawidłowe planowanie procedury podnoszenia dna zatoki u pacjentów poddawanych implantacji.
W ramach prowadzonej analizy dr Sercan Küçükkurt z Katedry Chirurgii Jamy Ustnej i Szczękowo-Twarzowej Uniwersytetu Aydın w Stambule poddał analizie 1000 skanów CBCT (wykonanych u 500 mężczyzn i 500 kobiet), oceniając łącznie 2000 zatok szczękowych. Oceniał obie zatoki u każdego pacjenta – także w tych przypadkach, gdy implantacja była planowana tylko po jednej stronie. Wstępną ocenę tylnych odcinków szczęki badacz wykonał z pomocą zdjęć pantomograficznych, a następnie przeprowadził szczegółową analizę rekonstrukcji CBCT w przekrojach czołowych i strzałkowych.
Patologie zatok dr Küçükkurt klasyfikował w zależności od różnic demograficznych oraz czynników stomatologicznych, takich jak obecność zmian okołowierzchołkowych z lub bez leczenia endodontycznego, zęby leczone endodontycznie bez zmian oraz bezzębie. Naukowiec zwracał także uwagę, czy zmiany występują jednostronnie, czy obustronnie, a dzięki analizy statystycznej oceniał powiązania tych czynników z patologiami zatok.
Patologie zatok rozpoznane u większości pacjentów
Patologie zatok zostały stwierdzone w 39,5% zatok i u 54,8% pacjentów. Najczęściej występowało pogrubienie błony śluzowej (61%), następnie torbiele lub polipy (27,6%) oraz zacienienia całkowite lub częściowe (11,4%). U mężczyzn autor wykazał istotnie wyższy odsetek torbieli i polipów (p = 0,020), podczas gdy pogrubienie błony śluzowej nie wykazywało różnic w zależności od płci.
Ponadto w 65,2% zatok z patologiami obecne były czynniki odontogenne, szczególnie w przypadkach pogrubienia błony śluzowej. Zmiany okołowierzchołkowe, zarówno nieleczone, jak i po leczeniu endodontycznym, były silnie powiązane z obecnością patologii (p < 0,0001 oraz p = 0,013), w przeciwieństwie do zębów leczonych endodontycznie bez zmian okołowierzchołkowych (p = 0,411). Całkowite zacienienie zatoki występowało w 5% przypadków, a pacjenci w wieku 41–60 lat mieli istotnie wyższy odsetek obustronnego zajęcia zatok (p < 0,0001). Pogrubienie błony śluzowej częściej miało charakter obustronny, natomiast torbiele były zwykle jednostronne (p = 0,003).
– Uzyskane wyniki podkreślają nieocenioną rolę badania CBCT w identyfikacji nieprawidłowości w obrębie zatok, umożliwiając precyzyjne rozpoznanie oraz ułatwiając planowanie procedur podnoszenia dna zatoki i implantacji – podsumował autor artykułu pt. „Maxillary sinus pathologies in dental implant candidates: CBCT-based prevalence and odontogenic risk factors”.
– Każdy lekarz dentysta w pewnym sensie musi być również radiologiem stomatologicznym – mówi prof. dr hab. n. med. Ingrid Różyło-Kalinowska, specjalistka w dziedzinie radiologii i diagnostyki obrazowej. – Radiologia jest w tej chwili nieodzownym elementem stomatologii i umiejętność interpretacji badań rentgenowskich, zarówno dwuwymiarowych, jak i trójwymiarowych, musi posiadać każdy stomatolog – dodaje.
Źródła: https://www.drbicuspid.com/
https://bmcoralhealth.biomedcentral.com/
