Zwężenie zastawki aortalnej to w tej chwili najczęstsza wada zastawkowa serca. Co zrobić, gdy natkniemy się na nią w czasie wizyty przedoperacyjnej? W części pierwszej – o epidemiologii i diagnostyce.
Odsłuchaj odcinek
Epidemiologia zwężenia zastawki aortalnej
- najczęściej choroba degeneracyjna, częstość rośnie z wiekiem
- w krajach rozwijających się przez cały czas często na podłożu gorączki reumatycznej
- u młodych osób najczęściej wskutek wrodzonej dwupłatkowej zastawki aortalnej (obecna u ok. 1% populacji)
- pacjenci bardzo często są objawowi
Diagnostyka zwężenia zastawki aortalnej
- wywiad
- badanie przedmiotowe: szmer skurczowy z punctum maximum w 2 PMŻ prawej, promieniujący do tętnic szyjnych
- możliwe badania: echokardiografia, tomografia komputerowa, cewnikowanie serca w pracowni hemodynamiki
- ciężkie zwężenie przy polu powierzchni otwarcia < 1,0 cm2 (norma u zdrowej osoby 2,6-3,5)
- różnica między ciśnieniem w lewej komorze, a aorcie, określana jest jako gradient ciśnień
- gradient ciśnień (oraz pole powierzchni otwarcia) można oznaczyć w badaniu echokardiograficznym metodami dopplerowskimi
- gradient maksymalny powyżej 64 mmHg oraz gradient średni powyżej 40 mmHg stanowią kryterium rozpoznania ciężkiego zwężenia
- ciężkie zwapnienie zastawki można zobaczyć również w badaniu TK klatki piersiowej bez kontrastu – specjalne programy pozwalają również na wyliczenie tzw. Calcium-Score
Kiedy ESC zaleca interwencję przy zwężeniu zastawki aortalnej?
- pacjenci objawowi
- pacjenci bezobjawowi z niską fracją wyrzutową
- do rozważenia przed zabiegami niekardiochirurgicznymi wysokiego ryzyka.
Klasyczna triada objawów zwężenia zastawki aortalnej: dławica piersiowa, omdlenie i niewydolność serca.
Zespół Heydego
Nabyte zaburzenia krzepnięcia (zespół von Willebranda) w wyniku stresu reologicznego w przebiegu stenozy aortalnej, połączone z angiodysplazją, szczególnie w śluzówkach przewodu pokarmowego. Może prowadzić do krwawień z przewodu pokarmowego. Stan normalizuje się po protezowaniu zastawki aortalnej.
