Serwis Drbicuspid.com opisuje przypadek pacjentki, która została skierowana przez swojego dentystę do chirurga stomatologicznego z powodu zmiany wykrytej w badaniu pantomograficznym, zlokalizowanej po lewej stronie żuchwy. Ze względu na brak objawów, w tym parestezji i obrzęku, kobieta nie była wcześniej świadoma obecności zmiany.
W wywiadzie medycznym u liczącej 32 lata pacjentki wykazano jedynie sezonowe alergie. Badanie wewnątrzustne i zewnątrzustne potwierdziło brak innych nieprawidłowości. Następnie chirurg zlecił wykonanie tomografii stożkowej CBCT oraz interpretację obrazu przez radiologa stomatologicznego.
W opisie przygotowanym przez radiologa stomatologicznego napisano m.in.: – Zmiana otoczona pierścieniem o zmniejszonej gęstości i bardzo wyraźne określonych granicach. Dystalne przedłużenie zmiany przyjmuje formę prymitywnego korzenia. Zmiana zlokalizowana jest w środkowej części żuchwy. Ząb 21 lekko przemieszczony mezjalnie. Początkowa resorpcja jednej trzeciej korzenia zęba 21 po stronie dystalnej.
W związku z diagnozą, podjęta została decyzja o chirurgicznym usunięciu zmiany.
Czym są odontomy?
Zębiaki, czyli odontomy to najczęściej występujące nowotworopodobne guzy zębopochodne. Rozwijają się zwykle w pierwszej i drugiej dekadzie życia i są uznawane za anomalie rozwojowe (hamartomy). Etiologia zębiaków pozostaje nieznana. Wśród potencjalnych przyczyn ich rozwoju wymienia się uraz, infekcję, historię rodzinną (np. w przebiegu rodzinnej polipowatości jelit) oraz mutacje genetyczne.
Większość zębiaków jest bezobjawowa, a ich diagnostyka opiera się głównie na badaniach radiologicznych. Wyróżnia się kilka typów odontomy, w tym zębiak złożony i zestawny, a także mieszany i wyrznięty. W niektórych przypadkach zębiaki mogą osiągnąć znaczne rozmiary, powodując rozrost kości i asymetrię twarzy.
Zębiaki wymagają chirurgicznego wyłuszczenia, aby zapobiec tworzeniu się torbieli i ewentualnej przemianie w nowotwory kości szczęki czy żuchwy. Ze względu na podobieństwo do innych, potencjalnie groźniejszych zmian, zaleca się przesyłanie wszystkich odontom do patologa jamy ustnej w celu przeprowadzenia badania mikroskopowego i postawienia ostatecznej diagnozy. Powodem usunięcia jest często także to, iż w przypadku większości zębiaków obserwuje się patologiczne zmiany w sąsiadujących zębach, takie jak dewitalizacja, deformacje, aplazja, nieprawidłowe ustawienie czy zatrzymanie.
Większość zębiaków jest wykrywana przypadkowo, co dodatkowo podkreśla ogromne znaczenie badań radiologicznych, zwłaszcza CBCT, jako nieodzownego narzędzia w rutynowej diagnostyce stomatologicznej.
O największe trudności dla lekarzy dentystów związane z prawidłowym odczytywaniem badań radiologicznych zapytaliśmy prof. dr. hab. n. med. Kazimierza Szopińskiego – specjalistę neurologii, radiologii i diagnostyki obrazowej oraz medycyny nuklearnej, kierownika Zakładu Radiologii Stomatologicznej i Szczękowo-Twarzowej WUM. – Myślę, iż największym problemem jest znajomość anatomii radiologicznej, ponieważ tylko na tej podstawie można budować umiejętność rozpoznawania chorób – powiedział prof. Szopiński.
Źródło: https://www.drbicuspid.com/
