Współcześnie wypełnianie kompozytowe pozwala na osiągnięcie efektu, który trudno odróżnić od naturalnego szkliwa. Materiał dopasowuje się nie tylko kolorem, ale też przeziernością i połyskiem, dzięki czemu ząb wygląda tak jak przed leczeniem. Estetyka to jednak nie wszystko – liczy się również trwałość i prawidłowe wykonanie każdego etapu. Jak sprawić, żeby plomba nie tylko dobrze wyglądała, ale też wytrzymała lata bez przebarwień i odprysków?
Dlaczego kompozyt znika optycznie – dobór koloru, warstwowanie, polerowanie
Sekret „niewidocznej” plomby tkwi w optyce materiału i ręce lekarza. Kompozyty mają różne odcienie i przezierność, dzięki czemu można je łączyć warstwowo – od nieco bardziej kryjących wewnątrz po przezierne na powierzchni. Dentysta dobiera kolor na podstawie wzornika i oświetlenia, najlepiej w świetle dziennym, zanim ząb zostanie odwodniony.
Nakładanie materiału warstwami pozwala odtworzyć naturalną głębię szkliwa, a końcowe polerowanie sprawia, iż światło odbija się tak samo jak na sąsiednich zębach. To właśnie ta kombinacja powoduje, iż dobrze wykonane wypełnianie kompozytowe dosłownie „znika” w uśmiechu – bez widocznych granic czy różnicy połysku.
Leczenie zębów i wypełnianie – Ruda Śląska
Gdy pojawią się ból zęba lub pierwsze objawy próchnicy, nie zwlekaj z wizytą u dentysty. W naszym gabinecie w Rudzie Śląskiej skutecznie wyleczymy ubytki i założymy estetyczne wypełnienie kompozytowe.
Granice wytrzymałości materiału – kiedy inlay, onlay, a kiedy korona
Choć wypełnianie materiałem kompozytowym sprawdza się w większości przypadków, nie zawsze jest najlepszym rozwiązaniem. Gdy ubytek obejmuje duży fragment zęba, a jego ściany są cienkie i kruche, lepszym wyborem będzie inlay, onlay lub korona.
Wypełnienie kompozytowe ma ograniczoną odporność na siły żucia – z czasem może się ścierać. Inlay czy onlay wykonywany w laboratorium z ceramiki lub kompozytu laboratoryjnego jest twardszy i dokładniej dopasowany do zęba. Korona natomiast chroni całą koronową część zęba, co ma znaczenie zwłaszcza po leczeniu kanałowym. Lekarz dentysta zawsze ocenia, kiedy granica między estetyką a funkcją wymaga mocniejszego rozwiązania.
Trwałość i gwarancja – co skraca życie plomby i jak temu zapobiegać?
Trwałość wypełniania kompozytowego zależy nie tylko od materiału, ale też od codziennych nawyków. Jak dbać o zęby po leczeniu?
- Higiena jamy ustnej
Dokładne szczotkowanie i nitkowanie zapobiega osadzaniu się płytki na granicy wypełnienia. - Dieta
Unikanie twardych pokarmów i nagłych zmian temperatury chroni plombę przed mikropęknięciami. - Regularne wizyty kontrolne
Raz na pół roku podczas wizyt, lekarz sprawdza szczelność wypełnienia i stan dziąseł. - Unikanie złych nawyków
Obgryzanie paznokci czy długopisów może doprowadzić do odprysków.
Stosowanie się do tych prostych zasad sprawia, iż wypełnianie kompozytowe może utrzymać się choćby 10–15 lat bez potrzeby wymiany.
Konsultacja i dobór koloru – zdjęcia, wzornik, oczekiwania estetyczne
Każde wypełnianie kompozytowe zaczyna się od rozmowy z pacjentem. W gabinecie często wykonuje się zdjęcia przed leczeniem, by ocenić kształt i kolor zębów. Dobór barwy odbywa się przy użyciu wzornika odcieni – w świetle dziennym, przy naturalnym nawilżeniu szkliwa.
Dentysta może też zaproponować próbne nałożenie kompozytu na powierzchnię zęba bez utwardzania, by sprawdzić efekt w ustach pacjenta. To moment, w którym omawia się oczekiwania: czy pacjentowi zależy bardziej na perfekcyjnej estetyce, czy na trwałości w trudniejszych warunkach zgryzowych.
Wypełnienia dentystyczne – które z nich wybrać?
Wypełnienia dentystyczne pozwalają odbudować ząb po próchnicy lub urazie, przywracając jego kształt, funkcję i estetykę. Sprawdź, jakie rodzaje wypełnień stosuje się w leczeniu zębów i czym różnią się między sobą.
Izolacja i adhezja – koferdam, wytrawianie, bond
Dobre wypełnianie kompozytowe zaczyna się od prawidłowej izolacji pola zabiegowego. Choć w wielu przypadkach wystarczą wałki ligniny, przy większych ubytkach stosuje się koferdam – cienką gumę rozciąganą wokół zęba, która chroni miejsce pracy przed śliną i wilgocią.
Następnie powierzchnię zęba wytrawia się kwasem ortofosforowym, co zwiększa przyczepność. Po spłukaniu i osuszeniu nakłada się bond, czyli system łączący szkliwo i zębinę z kompozytem. To etap decydujący o trwałości całej odbudowy – jeżeli adhezja jest słaba, choćby najlepiej dopasowany materiał nie utrzyma się długo.
Modelowanie i polerowanie – wygładzanie, kontrola kontaktów, instruktaż higieny
Lekarz modeluje kompozyt warstwami, utwardzając każdą z nich światłem polimeryzacyjnym. Po nadaniu ostatecznego kształtu sprawdza się tzw. punkty styczne i kontakty z zębami przeciwstawnymi. Zbyt wysoka plomba może powodować dyskomfort przy nagryzaniu, a zbyt niska – gromadzenie resztek jedzenia.
Na koniec przeprowadza się dokładne polerowanie, które nadaje wypełnieniu połysk i gładkość. Pacjent otrzymuje też instruktaż higieny – jak czyścić okolice odbudowy, by uniknąć przebarwień i stanów zapalnych dziąseł.
