Wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego-Crohna. Zmiany skórne u pacjentów z NZJ

j-elita.org.pl 1 rok temu
Zdjęcie: wrzodziejące zapalenie jelita grubego


Prawie jeden na trzech pacjentów z nieswoistymi zapaleniami jelit (NZJ) cierpi na zmiany skórne, takie jak łuszczyca, egzema i rumień guzowaty – dowodzą badania przedstawione na kongresie ECCO.

U pacjentów z NZJ często rozwijają się zmiany skórne związane z ich chorobą, ale do tej pory nie było wielu badań, które by wykazały, jak często występują. Jak wynika z analizy zaprezentowanej w stolicy Danii przez litewskich uczonych, u prawie jednej trzeciej pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego (WZJG) lub chorobą Leśniowskiego-Crohna (ch.L-C) pojawiają się zmiany skórne, takie jak łuszczyca, egzema lub rumień guzowaty.

– Są one znacznie częstsze u pacjentów z nieswoistym zapaleniem jelit niż się powszechnie przyjmuje. Zmiany mogą być związane z patogenezą nieswoistego zapalenia jelit, ale bardzo ważne jest, aby wiedzieć, iż nowoczesne terapie biologiczne mogą również powodować zmiany skórne – mówił główny autor badania prof. Laimas Jonaitis z Kliniki Gastroenterologii Litewskiego Uniwersytetu Nauk o Zdrowiu w Kownie. – jeżeli gastroenterolog jest doświadczony i ma wystarczające kompetencje, może postawić diagnozę, ale we wszystkich innych przypadkach rozsądne i wskazane jest skierowanie pacjenta do dermatologa.

Litewscy naukowcy przeprowadzili analizę piśmiennictwa w celu określenia częstości występowania pozajelitowych objawów WZJG i ch.L-C. Brak danych na temat częstości zmian skórnych skłonił ich do przebadania 152 pacjentów z NZJ, leczonych ambulatoryjnie w Klinice w Kownie. Chorzy wypełniali kwestionariusze dotyczące zmian skórnych. Średni wiek badanych wynosił 42 lata, a 58 proc. z nich stanowili mężczyźni. Trzy czwarte miała wrzodziejące zapalenie jelita grubego, a pozostali chorobę Leśniowskiego-Crohna. Zmiany skórne zgłosiło 43 proc. uczestników badania, ale tylko u 30 proc. pacjentów stwierdzono zmiany uznane za związane z NZJ lub terapią NZJ ze względu na ich pojawienie się po rozpoznaniu choroby. Miało je 29 proc. pacjentów z diagnozą wzjg i 33 proc. z ch.L-C. Najczęstszymi zmianami skórnymi obserwowanymi w ch.L-C były rumień guzowaty i egzema, a we WZJG łuszczyca i egzema. U mniejszej liczby badanych wykryto wypryski, piodermię zgorzelinową, wysypkę alergiczną, bielactwo, trądzik, pęcherzowe oddzielanie się naskórka i krwotoczne zapalenie naczyń.

Źródło: medscape.com

Idź do oryginalnego materiału