Scenariusz zajęć prowadzonych metodą Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

1. Imię i nazwisko prowadzącego zajęcia:
2. Uczestnicy: dzieci w wieku przedszkolnym lub wczesnoszkolnym
3. Data zajęć:
4. Miejsce zajęć: sala przedszkolna
5. Czas trwania zajęć: 45 minut

Temat zajęć: Ruch sprawia radość.

Cele zajęć

Cel główny:

• Wspieranie harmonijnego rozwoju dziecka

Cele szczegółowe:

• kształtowanie umiejętności pracy z drugą osobą i pracy w grupie
• kształtowanie wrażliwości na potrzeby innych osób
• doskonalenie świadomości własnego ciała
• doskonalenie świadomości własnego ciała w przestrzeni
• budowanie poczucia bezpieczeństwa i własnej wartości
• budowanie zaufania do drugiej osoby
• kształtowanie umiejętności mówienia o swoich emocjach, przeżyciach

Metody:

(Podział metod za Cz. Kupisiewiczem)

• metody oparte na obserwacji:

– metoda pokazu
– obserwacji

• metody oparte na działalności praktycznej uczniów:

– metoda zajęć praktycznych

Formy pracy:

• grupowa

Środki dydaktyczne:

• podłoga

Przebieg zajęć

1. Poinformowanie dzieci, co będzie się działo na zajęciach. Wytłumaczenie, iż będą to doświadczenia ruchowe wykonywane samemu, w parach lub większej grupie osób i nic więcej oprócz ciała i przestrzeni wokół, nie będzie im potrzebne (ważne jest, by nie używać żadnych pomocy, muzyki, itp.). Zapoznanie dzieci z zasadami panującymi na zajęciach: zasadą bezpieczeństwa i dobrowolności (jeżeli ktoś nie ma ochoty uczestniczyć w danym doświadczeniu, może usiąść z boku i obserwować, pod warunkiem, iż nie przeszkadza innym w aktywności).
2. Zaproszenie dzieci do pierwszej aktywności, prośba o dobranie się w pary. Demonstracja doświadczenia z chętnym dzieckiem: dwie osoby siedzą tyłem do siebie, stykają się plecami, nogi leżą prosto. Jedna osoba popycha drugą osobę, odpychając się od podłożą rękoma. Osoba, która jest popychana, nie stawia oporu ani nie pomaga. Następnie zamiana rolami.
3. Kiedy nauczyciel widzi, iż każda para wykonała już doświadczenie, prosi o uwagę i zaprasza do kolejnej aktywności: teraz obie osoby w parze próbują przepchnąć się nawzajem, jednocześnie próbując nie dać się przepchnąć.
4. Kiedy nauczyciel widzi, iż każda para wykonała już doświadczenie, zaprasza do odpoczynku w parach (np. jedna osoba opiera się o drugą) lub indywidualnie.
5. Zaproszenie do kolejnego doświadczenia. Dzieci stają w klęku podpartym obok siebie. Jedno z dzieci przechodzi pod nimi, gdy jest na końcu staje w klęku podpartym, dziecko z początku przechodzi pod pozostałymi, itd.
6. Dzieci siadają w kręgu. Wybrane przez nauczyciela dziecko jest kołysane: jeden z nauczycieli łapie go za nadgarstki, drugi nauczyciel za kostki. Dziecko określa, czy chce być bujane wolno, czy gwałtownie i ile razy (maksymalnie 5).
7. Podziękowanie za wspólne zajęcia: masaż w kręgu (dzieci siedzą tak, by mieć przed sobą plecy osoby obok). Zaznaczamy, żeby zapytać osobę, którą masujemy, jak chce być masowana (mocniej, lżej, w jakich miejscach). Po kilku chwilach zamiana: osoba która była masowana, masuje drugą.
8. Podsumowanie zajęć. Dzieci siadają w kręgu. Nauczyciel pyta, które doświadczenia podobały się najbardziej, a które najmniej. Pyta, jakie emocje towarzyszyły dzieciom podczas wykonywania poszczególnych aktywności (Jak się czułeś, gdy udało ci się przepchnąć drugą osobę? Czy przyjemnie było być bujanym? Jak się czułeś, gdy Pani nie wybrała cię do uczestnictwa w tym doświadczeniu?, itp.).

Uwaga: Zajęcia mogą zostać przeprowadzone z rodzicami jako partnerami dzieci.

Bibliografia:

1. Sherborne, W. (1997). Ruch Rozwijający dla dzieci. Warszawa: PWN.

2. Bogdanowicz, M., Okrzesik, D. (2005). Opis i planowanie zajęć według Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia

Autorka: Zuzanna Narkun-Jakubińska – Czytelniczka Portalu