Pomyśl o kimś autystycznym, kogo widzisz?

Treść sprzed 3 lat 💓

„Pomyśl o kimś autystycznym, kogo widzisz?
Wątpię aby to była nastolatka czy kobieta w średnim wieku…

Większość ludzi myśli, iż autyzm dotyczy w większości chłopców. Wszystkie stereotypy są bardzo „męskie”.
Myślisz : Rainman, czy Sheldon z Big Bang Theory.
Jednak te stereotypy są jednymi z głównych przez które tysiące autystycznych dziewczynek oraz kobiet są pomijane, źle zdiagnozowane i przede wszystkim źle terapeutyzowane.

Do momentu kiedy eksperci wierzyli w to, iż około 5 razy częściej występuje autyzm u mężczyzn, obecne badania prowadzone przez Gillian Loomes z Leeds University) ukazują znacznie zbalansowane ratio: 3:1.
Oparte na wysokiej jakości badaniach na ogólnej populacji. Istnieją tysiące autystycznych kobiet i dziewczynek, które nie zostały zdiagnozowane w diagnostycznych klinikach, nie otrzymały tym samym żadnej specjalistycznej pomocy ani wsparcia.

Obecnie, w nowej książce „Dziewczyny i autyzm. Edukacja, Rodzina i Osobiste Perspektywy” – mamy nadzieję iż świadomość wzrośnie na temat autystycznych kobiet i dziewczynek.
Dzięki temu rodzice, nauczyciele, lekarze mogą pomyśleć” czy to może być autyzm?.
Kiedy zobaczą dziewczynkę ze społecznymi
i komunikacyjnymi trudnościami, powtarzającymi się zachowaniami.
Autyzm jest diagnozowany na podstawie zachowań.
Z opisów realnych życiowych doświadczeń dziewczynek, ich matek, nauczycieli, naukowców,
i innych specjalistów. Doszliśmy do wniosku, iż autyzm jest często pomijany, oraz jak autyzm może wyglądać inaczej u dziewczynek jest zawsze porównywany do chłopców.

Podczas gdy jest jasne, iż każda dziewczynka w spektrum jest wyjątkowa, są oczywiście pewne charakterystyki na które zwraca się uwagę i powinno się brać je pod uwagę.
W to wchodzą między innymi:

Trudności społeczne – trudności w nawiązaniu przyjaźni i podtrzymywaniu jej, trudności zrozumienia czyiś intencji. Lub bycie towarzyskim – które wyczerpuje, stąd potrzeba dużo czasu w samotności ( po szkole, pracy, spotkaniach z ludźmi).

Komunikacja jest inna – dosłowna, poważna, służbowa. Naśladowanie innych w celu dopasowania.

Trudności w akceptacji zmian – dostosowania się, elastyczności.

Sensoryczne wrażliwości – ciężko zaakceptować pewne dźwięki, odgłosy, faktury materiałów.
Zamiłowanie do pewnych czynności, doświadczeń jak kręcenie się lub wprawianie obiektów w ruch.

Intensywne zainteresowania – wąskie, specyficzne, kolekcje, które realizowane są przez lata.

Potrzeby zdrowia mentalnego – niepokój, skłonności do bo depresji. ADHD. Problemy z zaburzeniami odżywiania. Niezgrabność.

Dlaczego tak bardzo pomijamy autyzm u kobiet
i dziewczynek ?

Po pierwsze, badania często wykluczają kobiety jako uczestniczki – dlatego, iż częściowo badacze są przeświadczeni, iż autyzm u kobiet jest rzadki.
Wyniki są takie, iż myślimy o autyzmie z perspektywy badania, które są oparte na podstawie męskiego autyzmu, które nie są adekwatne aby je stosować u kobiet w spektrum. Oraz stronniczość badawcza ma tutaj wpływ na to, gdyż kryteria diagnostyczne oraz procesy są oparte na męskich odkryciach w dziedzinie autyzmu.

Po drugie, większość ludzi posiada męskie stereotypy postrzegania autyzmu. Dlatego rodzice, nauczyciele, lekarze, nie biorą pod uwagę autyzmu gdy widzą, iż dziewczynka ma trudności społeczne, w porównaniu do tego jak widzą w takich społecznych trudnościach chłopca. Wiemy, iż dziewczynki są diagnozowane później niż przeciętnie chłopcy. Znacznie rzadziej otrzymują diagnozę choćby jeżeli wykazują takie same autystyczne cechy.

Częścią tego problemu może być tak zwany „diagnostic overshadowing – „diagnostyczne przyćmienie” – kiedy niezdiagnozowana dziewczynka wykazuje zaburzenia w odżywianiu, na przykład anorexie, tylko skupia się uwagę na aspekcie odżywiania, nie widząc głębszego znaczenia oraz rozpoznania, iż to jest anorexia i autyzm. To ma bardzo duże znaczenie, z punktu widzenia przyczyny oraz metod terapii.

Po trzecie, autyzm może wyglądać zupełnie inaczej u dziewczynek i kobiet, w porównaniu do chłopców i mężczyzn.
Na przykład, podczas gdy intensywne zainteresowania u kobiet oraz dziewczynek, które są charakterystyczne dla autyzmu są niewidoczne i nie rozpoznane.
Większość autystycznych kobiet często mówi, iż celowo kamuflują swój autyzm, kopiując na przykład społecznie – triumfujące dziewczynki w klasie, ich ubiór, chód, dialogi, uczesanie. To wszystko doskonała gra aktorska.

Z tego powodu dziewczynki autystyczne są niezdiagnozowane.
Ze znaczącymi konsekwencjami dla ich zdrowia psychicznego.
W klinikach diagnostycznych pracujemy z kobietami, które otrzymały diagnozę w wieku lat 70.
Po wszystkich tych latach bycia niezrozumianymi.
Jeśli ich autyzm, byłby zdiagnozowany, wspierany, a ich różnice byłyby szanowane, ich życie mogłoby wyglądać inaczej.

Mogłyby uniknąć prześladowań, nie byłyby tak podatne na przemoc, izolację. Z wszystkimi negatywnymi skutkami wpływającymi na poczucie własnej wartości oraz zdrowia psychicznego.

Podnoszenie świadomości kobiecego spektrum jest pierwszym krokiem aby to wszystko zmienić”.

Francesca Happe.

Tłumaczenie: AspieZaklinaczka
Sylwia N. Bagińska

Francesca Happe – Profesor of Cognitive Neuroscience – King’s College London.
Przewodząca w badaniach nad autyzmem.

Źródło : Tweeter
02/04/2019
Francesca Happe