Udar, SLA, SMA, SM – w przebiegu między innymi tych chorób pacjent może borykać się z problemem niedożywienia. Według badań, choćby połowa pacjentów przyjmowanych na oddziały neurologiczne cierpi na niedożywienie lub jest zagrożona niedożywieniem.
- Niedożywienie pacjentów neurologicznych – statystyki
- Niedożywienie w chorobie Parkinsona
- SLA a niedożywienie
- Niedożywienie a udar
- Dysfagia a zgłębnik
Niedożywienie jest powszechnym problemem w grupie pacjentów neurologicznych. Według szacunków, połowa osób hospitalizowanych na oddziałach nerurologicznych jest dotknięta niedożywieniem lub zagrożona niedożywieniem.
Konsekwencje niedożywienia u pacjentów neurologicznych:
- większa chorobowość
- większa śmiertelność
- gorsze efekty rehabilitacji
- dłuższy czas hospitalizacji
- wyższe koszty leczenia.
Żywienie kliniczne zmniejsza te ryzyka i podnosi jakość życia pacjentów. Dotyczy to nie tylko pacjentów w szpitalach, ale także osób przebywających w środowisku domowym.
Niedożywienie pacjentów neurologicznych – statystyki
Statystycznie, wśród pacjentów przyjmowanych do oddziałów neurologii, przy przyjęciu:
niedożywionych jest 7% pacjentów
- zagrożonych niedożywieniem 34 % pacjentów,
- odżywionych jest 59%.
Po 10 dniach hospitalizacji:
- odsetek pacjentów niedożywionych wzrasta do 22 %,
- zagrożonych niedożywieniem do 57%.
Innymi słowy, przy przyjęciu na oddział neurologiczny co drogi pacjent wymaga interwencji żywieniowej, po 10 dniach ten odsetek wzrasta do 80%.
W chorobach neurologicznych niedobory składników odżywczych są niebezpieczne, ponieważ mogą brać udział w patogenezie chorób, ale również nasilać odczuwane przez pacjenta objawy.
Przyczyny rozwoju niedożywienia u pacjentów neurologicznych:
- dysfagia ustno-gardłowa
- zaburzenia świadomości
- deficyty percepcji
- dysfunkcje poznawcze
- zwiększone zapotrzebowanie energetyczne związane ze zwiększonym napięciem mięśni.
Niedożywienie w chorobie Parkinsona
Wśród pacjentów z chorobą Parkinsona, co trzeci wymaga interwencji żywieniowej prowadzonej równolegle z leczeniem neurologicznym. Według niektórych szacunków choćby 80% pacjentów boryka się z jakąś formą dysfagii.
Poza zaburzeniem motoryki ustno gardłowej, w przebiegu choroby Parkinsona może się pojawić również zaburzenie motoryki żołądkowo-jelitowej. W szczególności koordynacji odruchu żołądkowo-dwunastniczego.
W takiej sytuacji bardzo często u pacjentów żywionych przez gastrostomię wymagana jest wymiana na jejunostomię. Żywienie kliniczne w chorobie Parkinsona dodatkowo komplikuje stosowana przy tym schorzeniu farmakologia.
Niedożywienie w SLA
Według statystyk w grupie pacjentów z SLA, choćby połowa jest niedożywiona.
To niebezpieczne, ponieważ niedożywienie w tej grupie zwiększa ryzyko zgonu w ciągu 15 miesięcy prawie 5 krotnie.
Z badań wynika, iż w tej grupie pacjentów żywienie dojelitowe co prawda nie ma wpływu na wydłużenie życia pacjentów, ale znacznie poprawia jakość życia.
Niedożywienie a udar
Praktycznie co piąty pacjent, który doznał udaru jest niedożywiony. W ciągu kolejnych tygodni ryzyko niedożywienia wzrasta z 19 do 70%
Stosowanie leczenie żywieniowego u pacjentów po udarze daje znakomite efekty. Statystycznie, pacjenci którzy korzystali w wysokobiałkowej diety stracili około 5% masy ciała, podczas osoby gdy bez żywienia traciły choćby do 1/3 masy ciała.
Ponadto osoby, u których zastosowano interwencję żywieniową miały lepszy komfort życia i i siłę mięśniową. A to ma kolosalne znaczenie dla sukcesu rehabilitacji.
Dysfagia a zgłębnik
Wbrew obiegowej opinii, gdy u pacjenta po udarze pojawi się dysfagia, należy jak najszybciej wdrożyć żywienie przez zgłębnik, nie czekając aż objaw się utrwali.
To mit, iż lepiej z sondą zwlekać, bo jak pacjent będzie ćwiczył połykanie. Okazuje się, iż pacjenci dożywiani mają lepsze wyniki badań czynnościowych.
Ponadto, żywienie przez zgłębnik:
- zmniejsza ryzyko zachłyśnięcia,
- skraca hospitalizację,
- zmniejsza ryzyko działań niepożądanych, powikłań leczenia i przetrwałej dysfagii.
Jeśli lekarze przewidują, iż zaburzenia połykania utrzymają się powyżej 4 tygodni to zgłębnik należy jak najszybciej zamienić na PEG.
PEG dla pacjentów neurologicznych
PEG jest drogą wyboru żywienia dojelitowego u pacjentów z przewlekłymi schorzeniami neurologicznymi, którzy nie są w stanie bezpiecznie odżywiać się doustnie. zwykle jest dobrze tolerowany i może prowadzić do znacznej poprawy stanu odżywienia
Żywienie dojelitowe u pacjentów z dysfagią – korzyści:
- mniejsze ryzyko powikłań i chorobowości
- niższa śmiertelność
- krótsza hospitalizacja i niższe koszty
- wyższa jakość życia i lepsze wyniki leczenia
- mniejsze ryzyko powikłań.
