Nawroty w uzależnieniu od alkoholu to częsty problem, który nie powinien być traktowany jako porażka, ale jako naturalna część procesu zdrowienia. Alkoholizm jest chorobą przewlekłą i nawroty, podobnie jak w przypadku cukrzycy czy depresji, mogą się zdarzać. Celem terapii nie jest więc stworzenie nierealnego ideału całkowitego „braku potknięć”, ale przygotowanie osoby uzależnionej do radzenia sobie z momentami kryzysowymi, które mogą prowadzić do powrotu do picia. Psychoterapia – fundament skutecznego leczenia Psychoterapia, zwłaszcza poznawczo-behawioralna (CBT), pomaga osobom uzależnionym zidentyfikować myśli i sytuacje prowadzące do picia. Uczy alternatywnych reakcji, poprawia umiejętności radzenia sobie z emocjami i redukuje ryzyko impulsywnych decyzji. W praktyce oznacza to nie tylko lepsze zrozumienie siebie, ale także wypracowanie strategii awaryjnych na trudne chwile. Przykład: Uczestnik terapii może nauczyć się, iż złość, zamiast prowadzić do sięgnięcia po alkohol, może być rozładowana przez rozmowę z terapeutą, sport lub techniki oddechowe. Grupy samopomocowe – wsparcie płynące z doświadczenia Grupy takie jak Anonimowi Alkoholicy (AA) czy inne formy wsparcia wspólnotowego działają na zasadzie wymiany doświadczeń. Słuchanie historii innych osób uzależnionych wzmacnia przekonanie, iż zmiana jest możliwa, a uczucia takie jak wstyd, złość czy rezygnacja są naturalne i wspó
