Adaptacyjna głęboka stymulacja mózgu (aDBS) to technologia nowej generacji, która może okazać się bardzo skuteczna w leczeniu choroby Parkinsona – uważają naukowcy.
Głęboka stymulacja mózgu (DBS) to skuteczna terapia w zaawansowanej chorobie Parkinsona. Jej standardowa, ciągła forma (cDBS) dostarcza stałą stymulację elektryczną, niezależnie od bieżących potrzeb i stanu neurologicznego pacjenta. Adaptacyjna głęboka stymulacja mózgu (aDBS) to technologia nowej generacji – inteligentny system, który w czasie rzeczywistym „nasłuchuje” sygnałów z mózgu i dostosowuje siłę stymulacji do aktualnego zapotrzebowania. Czy taka zaawansowana technologia jest bezpieczna i co najmniej tak samo skuteczna jak cDBS w długoterminowym, domowym użytkowaniu?
W międzynarodowym, prospektywnym badaniu wzięło udział 68 pacjentów z chorobą Parkinsona, ze stabilnym stanem podczas stosowania cDBS. Oceniano u nich dwa tryby adaptacyjnej stymulacji (aDBS) – jedno- i dwuprogowy. Celem badania było sprawdzenie, czy w trybie aDBS pacjenci utrzymają co najmniej tak samo dobrą kontrolę objawów (definiowaną jako czas wysokiej sprawności, tzw. czas „on”, bez uciążliwych dyskinez), jak na dotychczasowym leczeniu cDBS.
Badanie osiągnęło swój główny cel: zdecydowana większość pacjentów (91 proc. dla trybu dwuprogowego i 79 proc. dla jednoprogowego) utrzymała co najmniej tak samo dobrą kontrolę objawów na aDBS, jak na wcześniejszej terapii cDBS. Potwierdzono zatem, iż adaptacyjna stymulacja jest nie mniej skuteczna niż stymulacja ciągła. Co więcej, w jednym z trybów aDBS (jednoprogowym) całkowite zużycie energii elektrycznej przez stymulator było o 15 proc. niższe niż w trybie ciągłym, co w praktyce może oznaczać dłuższą żywotność baterii urządzenia. Wstępne analizy sugerowały nawet, iż w dwuprogowym trybie aDBS może dochodzić do poprawy i wydłużenia czasu sprawności w porównaniu z cDBS. Terapia aDBS była bardzo dobrze tolerowana i bezpieczna w długoterminowej, 10-miesięcznej obserwacji.
Długoterminowa, adaptacyjna głęboka stymulacja mózgu jest dobrze tolerowaną, bezpieczną i co najmniej tak samo skuteczną metodą leczenia jak standardowa stymulacja ciągła u pacjentów ze stabilną chorobą Parkinsona. Czy zatem aDBS stanowi obiecującą ewolucję w dziedzinie neurostymulacji?
