Emocje w nas – jak je rozpoznać i nazwać. Scenariusz zajęć dla uczniów klasy trzeciej szkoły podstawowej

Temat: Jak rozpoznać i nazwać nasze emocje?

Adresaci: uczniowie trzeciej klasy szkoły podstawowej

Czas: 45 minut

Cel główny:

Rozwijanie umiejętności rozpoznawania różnych przejawów odczuwanych emocji oraz adekwatnego ich nazywania.

Cele szczegółowe – uczeń:

• uświadamia sobie odczucia z ciała związane z konkretną emocją
• rozpoznaje myśli towarzyszące różnym emocjom
• wymienia przejawy emocji obserwowane w zachowaniu drugiej osoby
• określa przyczyny emocji na podstawie własnego doświadczenia
• zna nazwy różnych emocji
• jest wrażliwy na emocje odczuwane przez drugą osobę
• wyraża i nazywa swoje emocje w różnych sytuacjach

Metody pracy:

pogadanka, burza mózgów, metoda praktycznego działania, metody ekspresyjne, metody wykorzystujące rysunek, praca w grupach

Środki dydaktyczne:

karteczki w kolorze żółtym, niebieskim, czerwonym oraz fioletowym w podobnej ilości – łączna ilość karteczek odpowiada liczbie uczniów uczestniczących w zajęciach; puzzle (pocięte na 8 części rysunki) przedstawiające postaci z filmu „W głowie się nie mieści” – Radość, Smutek, Gniew, Strach; kartki, przybory do pisania i rysowania

Przebieg zajęć:

1. Prowadzący wita uczniów na zajęciach. Każdy z uczniów losuje jedną kartkę w określonym kolorze – żółtym, niebieskim, czerwonym lub fioletowym; uczniowie, którzy wylosowali karteczki w tym samym kolorze tworzą jedną grupę – w ten sposób wszyscy uczestnicy są podzieleni na 4 grupy – odpowiednio do kolorów wylosowanej karteczki.
2. Prowadzący rozdaje każdej grupie puzzle (pocięte na części rysunki), które po ułożeniu tworzą obrazek przedstawiający postaci z filmu „W głowie się nie mieści” – każda grupa układa jeden obrazek. Obrazki przedstawiają postaci – Radość, Smutek, Gniew, Strach.
3. Nauczyciel – w nawiązaniu do ułożonych puzzli – przeprowadza krótką pogadankę na temat emocji – ukazanych na obrazkach, jak i innych znanym uczniom. Podkreśla, iż każda z odczuwanych emocji wywołuje określone objawy w ciele, związana jest z różnymi myślami i może być wyrażona w różnych zachowaniach.
4. Praca w grupach – uczniowie zastanawiają się i zapisują objawy poszczególnych emocji – odpowiednio do postaci ułożonej na początku zajęć. Objawy mają dotyczyć odczuć płynących z ciała, myśli oraz zachowań, jakie mogą być związane z daną emocją. Każda z grup przedstawia pozostałym swoje wnioski. Następnie prowadzący podaje przykłady różnych odczuć płynących z ciała (np. mocne bicie serca, drgawki, trzęsące się ręce, piekące policzki, napięte mięśnie, suchość w gardle), myśli (np. to jest straszne, niech mnie ktoś przytuli, podoba mi się to, za chwilę wybuchnę) oraz zachowań (np. śmiech, chowanie się pod kołdrą, uderzanie w poduszkę, ucieczka) i prosi uczniów o przyporządkowanie podanych przykładów do konkretnej emocji.
5. Przyczyny emocji – uczniowie w ramach swoich grup mają za zadanie stworzenie wspólnego rysunku przedstawiającego możliwe przyczyny danej emocji (radości, smutku, gniewu, strachu). Ważne, by uczniowie współpracowali i przygotowali wspólny rysunek. Po skończonej pracy każda z grup przedstawia pozostałym swój rysunek i krótko go opisuje.
6. Podsumowanie – prowadzący pyta uczniów – co najbardziej zapamiętali z przeprowadzonych zajęć? Która z emocji towarzyszy im najczęściej? Którą odczuwają w tej chwili?

Prowadzący podkreśla, jak ważna dla naszego codziennego funkcjonowania i relacji z innymi jest umiejętność rozpoznawania emocji, ich przejawów oraz sytuacji, które mogą je wywoływać. Zaznacza, iż ta sama sytuacja może być źródłem różnych emocji u różnych osób. Zachęca do uważności w odniesieniu do swoich odczuć, myśli oraz sposobów, w jaki wyrażamy swoje emocje.

Źródła:

• własne pomysły i doświadczenia
• rysunki postaci z filmu „W głowie się nie mieści” pobrane z ogólnodostępnych w zasobach internetowych kolorowanek

Scenariusz Emocje w nas – jak je rozpoznać i nazwać opracowała: Joanna Olesińska – Czytelniczka Portalu