Jak pokazują dotychczasowe dane literaturowe, pacjenci cierpiący z powodu przewlekłych chorób skóry często nie podejmują aktywności zawodowej, a choćby jeżeli są zdolni do pracy, ich produktywność bywa zmniejszona; ponadto chorzy z widocznymi zmianami mogą doświadczać różnych form stygmatyzacji, takich jak społeczna dezaprobata, dyskredytacja lub dewaluacja.
Powyższe dane pochodzą jednak z badań przeprowadzanych w szpitalach lub ośrodkach klinicznych, co stwarza ryzyko, iż badane populacje nie są w pełni reprezentatywne.
Korzystając z dużego zbioru danych zgromadzonego w ramach EADV („burden of skin diseases”), który zawiera informacje o populacji obciążonej chorobami skóry z 27 europejskich krajów, dokonano analizy danych 19 915 osób dorosłych, które wypełniły kwestionariusz DQLI i odpowiedziały na pytania dotyczące wpływu ich choroby skóry na życie codzienne i zawodowe, lęk/depresję i stygmatyzację. Najczęstszymi podawanymi schorzeniami skóry były infekcje grzybicze, atopowe zapalenie skóry, różne postaci łysienia oraz łuszczyca.
Wykazano, iż jakość życia była szczególnie obniżona u osób z ropnym zapaleniem apokrynowych gruczołów potowych i chorobami przenoszonymi drogą płciową. Około połowy uczestników cierpiących na trądzik, łysienie lub przewlekłą pokrzywkę i około 40 proc. pacjentów z atopowym zapaleniem skóry, rakiem skóry (którymkolwiek) lub łuszczycą zgłosiło umiarkowany lub niezwykle duży wpływ choroby na jakość ich życia. Zatrważające są dane mówiące aż o 88,1 proc. uczestników uznających swoją chorobę za wstydliwą w życiu osobistym, a 83 proc. w życiu zawodowym. Mniej więcej połowa badanych zgłaszała trudności ze snem i uczucie zmęczenia, często zgłaszano stany lękowe i depresję.
14,5 proc. uczestników podawało, iż zostało odrzuconych przez innych ze względu na chorobę skóry, a 19,2 proc. – iż patrzono na nich z odrazą.
Powyższe (alarmujące) dane pokazują, w jak wielkim stopniu choroby skóry wpływają na życie codzienne i zawodowe; dlatego – według autorów – konieczna jest świadomość problemu wśród klinicystów, co pozwoli na podjęcie wczesnej interwencji.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
