Choroby psychiczne i przewlekła choroba nerek

W ogólnokrajowym szwedzkim badaniu przekrojowym choroby psychiczne dotyczyły 7,3 proc. pacjentów z przewlekłą chorobą nerek (PChN), co stanowiło o 56 proc. wyższą częstość występowania niż w populacji ogólnej.

Jak pokazało badanie, obecność choroby psychicznej wiązała się także ze zwiększoną śmiertelnością, podczas gdy choroba afektywna dwubiegunowa łączyła się z przyspieszonym spadkiem funkcji nerek.

Naukowcy przeprowadzili tę analizę w celu oszacowania częstości występowania poważnych chorób psychicznych u 32 943 pacjentów z incydentalną PChN G3b-5 lub poddawanych terapii nerkozastępczej (średni wiek 70,4 roku; 36,7 proc. kobiet) w latach 2008–2020 ze szwedzkiego rejestru nefrologicznego. Przeprowadzili również badanie kohortowe w celu zbadania związku między poważnymi chorobami psychicznymi a wynikami zdrowotnymi u 30 103 pacjentów niepoddawanych terapii nerkozastępczej.

Występowanie poważnych chorób psychicznych (schizofrenii, choroby afektywnej dwubiegunowej lub ciężkiej depresji) przed datą pierwszej rejestracji w rejestrze ustalono na podstawie diagnoz postawionych w ramach opieki stacjonarnej lub ambulatoryjnej. Do głównych wyników zaliczały się 30-procentowy spadek szacowanego współczynnika filtracji kłębuszkowej (eGFR), rozpoczęcie leczenia nerkozastępczego i śmiertelność z jakiejkolwiek przyczyny.

Wśród pacjentów z CKD ogólna częstość występowania poważnych chorób psychicznych wynosiła 7,3 proc., co stanowiło o 56 proc. więcej niż w populacji ogólnej. Konkretne wskaźniki wynosiły 0,5 proc. dla schizofrenii, 2,1 proc. dla choroby afektywnej dwubiegunowej i 5,6 proc. dla ciężkiej depresji.

U pacjentów z przewlekłą chorobą nerek, u których występowały poważne choroby psychiczne, w porównaniu z pacjentami, u których nie występowały, obserwowano większy wskaźnik spadku eGFR o 30 proc. (współczynnik ryzyka [HR] 1,13; 95 proc. CI 1,04–1,24) i wyższą śmiertelność z wszystkich przyczyn (HR 1,16; 95 proc. CI 1,08–1,24), ale mniejsze prawdopodobieństwo rozpoczęcia terapii nerkozastępczej (HR 0,88; 95 proc. CI 0,80–0,97). A schizofrenia wiązała się ze zmniejszoną częstością rozpoczynania terapii nerkozastępczej (HR, 0,56; 95 proc. CI, 0,39–0,80).

Zaburzenie afektywne dwubiegunowe wiązało się natomiast ze zwiększoną częstością 30 proc. spadku eGFR (HR, 1,47; 95 proc. CI, 1,29–1,67) i zmniejszoną częstością rozpoczynania terapii nerkozastępczej (HR, 0,79; 95 proc. CI, 0,67–0,94).

Badaniem kierował Nanbo Zhu z Karolinska Institutet (Szwecja). Zostało opublikowane online 23 lutego 2025 r. w „American Journal of Kidney Diseases”.