Bulimia u nastolatków

Wiek dorastania może być pięknym, ale i trudnym okresem w życiu. Bulimia u dzieci i młodzieży jest coraz powszechniejszym problemem. Dzisiejsza kultura, a szczególnie Internet pokazują często nieprawdziwe, wyretuszowane zdjęcia ukazujące kult szczupłości. Młodzi ludzie często są również bardzo podatni na manipulację. Pragnienie społecznej akceptacji i zadowolenia z własnego wyglądu może przyćmić zdrowy rozsądek. Nastolatkowie, porównując się z tymi obrazami, widzą własne niedoskonałości i zaczynają kontrolować swój wygląd oraz ilość spożywanego jedzenia.

Bulimia jest zaburzeniem odżywiania, dla której charakterystyczne są napady niekontrowanego obżarstwa, po których następują zachowania kompensacyjne. Najczęściej są to wymioty, głodówki, zażycie środków przeczyszczających i powodujących odwodnienie, wykonywanie lewatyw, długotrwałe ćwiczenia fizyczne. Osoba dotknięta bulimią robi to, aby w jej mniemaniu pozbyć się wyrzutów sumienia i uniknąć przybrania na wadze.

Chociaż wspomniane wcześniej propagowanie szczupłej (często również nienaturalnej) sylwetki jest jednym z ważnych czynników, nie jest jednak jedynym. Bulimia jest bardzo złożonym problemem. Wśród przyczyn można wyróżnić także aspekty indywidualne, rodzinne czy społeczne. Młodzi ludzie żyjący często w swoim świecie nierzadko mają problemy z otwartością i komunikacją w stosunku do dorosłych najbliższych, dlatego zdarza się, iż problem jest ciężko zauważyć. Warto jednak zwrócić uwagę na anormalne zachowania dziecka i nie lekceważyć ich, ponieważ nieleczone zaburzenia odżywiania mogą prowadzić do poważnych problemów ze zdrowiem, a choćby do śmierci.

Bulimia występuje szczególnie w krajach wysokorozwiniętych i zdecydowanie częściej chorują na nie dziewczęta niż chłopcy. Być może dlatego, iż młode kobiety częściej przejmują się swoim wyglądem spowodowanym presją społeczną. Nie bez znaczenia są także zmiany hormonalne w okresie dojrzewania, w wyniku których obraz siebie ulega zniekształceniu, zaburza poczucie własnej wartości i powoduje niepokój.

Stres w szkolnych murach, prześciganie się w osiągnięciach, relacje z płcią przeciwną, problemy rodzinne mogą spowodować podejmowanie ryzykownych zachowań żywieniowych. Jedzenie kompulsywne może być chwilowym „lekiem” na złość, lęk, smutek czy brak poczucia własnej wartości.

Ważnym aspektem są relacje rodzinne. Nastolatki często chcą odciąć się od nadmiernie kontrolującej i dominującej rodziny, która ogranicza ich autonomię. Narzucanie dziecku perfekcjonizmu, przesadna opiekuńczość i złe relacje pomiędzy rodzicami (lub też zmiany w jej strukturze jak np. rozwód) przyczyniają się do zachowań bulimicznych. Warto również zwrócić uwagę, czy u matki nie występuje zaniżona samoocena, krytyka i wygórowane oczekiwania wobec dziecka.

Odpowiednia terapia jest kluczowa w procesie powrotu do zdrowia. Niemniej jednak musi być ona połączona z silną motywacją i chęcią zmian. Ważne, aby wybrać zaangażowanego i empatycznego terapeutę, który okaże nastolatkowi wsparcie, wykaże pełną akceptację i zrozumienie. Zmiany mogą zajść tylko poprzez wspólną pracę i zaufanie. Co więcej, bliscy także powinni edukować się w tym temacie, dlatego psychoterapia indywidualna i rodzinna jest najlepszym rozwiązaniem. Nieodzowne jest również wsparcie dietetyka, który pomoże wrócić na adekwatne tory żywieniowe. Dzięki psychoterapii nastolatek będzie mógł zmienić swoją postawę, nauczyć się samokontroli, a także wyrażania i rozumienia swoich emocji i potrzeb. Poprawie ulegną także relacje z otoczeniem.