Nie tylko dermatolodzy, ale i większość lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej często styka się z pacjentami chorującymi na atopowe zapalenie skóry. Nie jest to zaskakujące, gdyż to najczęstsza przewlekła choroba skóry, co dobitnie pokazują dane literaturowe; według najnowszych doniesień w ostatnich dziesięcioleciach częstość zachorowania w krajach wysoko rozwiniętych wzrosła 2-, 3-krotnie, co przekłada się na 10 do 30 proc. zachorowań wśród dzieci oraz 2 do 10 proc. u dorosłych. Widoczne zmiany skórne, zaostrzenia, nadkażenia i uporczywy świąd z pewnością nie dają chorym powodów do radości.
Zespół naukowców z Szanghaju dokonał selekcji danych pochodzących z 7 dużych baz danych od ich powstania aż do października 2022 roku, a do oceny jakości materiału źródłowego posłużono się skalami Agency for Healthcare Research and Quality oraz Newcastle-Ottawa Scale. Oceniono częstość współwystępowania zaburzeń psychicznych pod postacią zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, depresji, zaburzeń lękowych oraz prób samobójczych.
W skali globalnej wskaźniki rozpowszechnienia ADHD, depresji, zaburzeń lękowych oraz myśli samobójczych u pacjentów z atopowym zapaleniem skóry wyniosły odpowiednio 7, 17, 21 i 13 proc. od roku 1998 do końca 2022. Najwyższy odsetek zachorowań pod postacią ADHD, depresji i lęku odnotowano wśród dzieci z Ameryki Północnej (odpowiednio 10, 13 i 20 proc.), z kolei wśród dorosłych najczęstsze okazały się depresja i zaburzenia lękowe (36 i 44 proc.), najczęściej wśród mieszkańców Afryki (gdzie opieka zdrowotna w większości jest na niskim poziomie).
Abstrahując od skrajnych danych, powyższa publikacja wyraźnie wskazuje na istotny problem współistnienia poważnych zaburzeń zdrowia psychicznego wśród pacjentów z AZS, stąd wydaje się, iż rutynowa ocena pod tym kątem, obok optymalizacji leczenia choroby podstawowej, powinna stać się standardem postępowania.
