Leukocyty - co to jest?
Leukocyty stanowią rodzaj komórek krwi, które nazwane zostały tak z powodu przeciwieństwa do erytrocytów: "erythros" oznaczało po grecku czerwony, "leukos" - biały. Erytrocyty zawierają barwnik krwi - hemoglobinę - i nadają krwi kolor, w przeciwieństwie do leukocytów, które jej nie zawierają i zbierają się w probówce krwi po odwirowaniu jako biała frakcja komórek. Leukocytami nazywamy zatem komórki krwi pozbawione hemoglobiny, odpowiadające przede wszystkim za procesy:Reklama
odpornościowealergiczneautoimmunologiczne.
Wśród leukocytów wyróżnia się:
granulocyty agranulocyty
W obrębie granulocytów znajdują się komórki, którymi zajmiemy się dzisiaj: neutrofile, eozynofile i bazofile.
Granulocyty kwasochłonne - czym są eozynofile?
Podstawową funkcją eozynofili jest niszczenie białek obcego pochodzącego z infekcji, zakażeń pasożytniczych i reakcji alergicznych. Szczególnie podwyższoną liczbę eozynofili obserwuje się w alergii i podczas zakażenia pasożytami, czyniąc z tego faktu jedno z kryteriów pomocnych w diagnotyce chorób pasożytniczych i uczuleń. Przez zdolność do fagocytozy biorą udział w neutralizacji szkodliwych czynników powodujących infekcję.
Eozynofile powinny stanowić od 1proc. do 5 proc. wszystkich leukocytów.
Ich zwiększoną liczbę obserwuje się głównie w alergii i infekcjach pasożytniczych, oraz w niektórych nowotworach, zwłaszcza nowotworach krwi, a zmniejszoną - w bardzo ciężkich infekcjach bakteryjnych i w terapii glikokortykosteroidami oraz w ciężkim stresie.
Granulocyty zasadochłonne - co to są bazofile?
Bazofile to zasadochłonne leukocyty, które pełnią istotną funkcję w reakcji zapalnej i alergicznej, dzięki uwalnianiu do otoczenia zawartości swoich zasadochłonnych ziarnistości: histaminy, heparyny i serotoniny.
Bazofile stanowią w warunkach prawidłowych do 1 proc. wszystkich leukocytów. W rzadkich przypadkach obserwuje się wzrost ich liczby, a należą do takich specyficzne choroby i stany, m. in. nowotwory krwi, chroniczne choroby zapalne dróg oddechowych, np. przewlekłe zapalenie zatok, ospa czy choroby autoimmunologiczne.
Neutrofile - granulocyty obojętnochłonne
Neutrofile to najliczniejsza z populacji w obrębie leukocytów: w warunkach prawidłowych stanowią od 50 proc. do 70 proc. wszystkich leukocytów. Charakteryzują się pałeczkowatym bądź segmentowanym jądrem komórkowym, stanowiącym ich znak rozpoznawczy oraz ziarnistościami, barwiącymi się różnymi rodzajami barwników. Ziarnistości neutrofili dzielą się na pierwotne, wtórne i trzeciorzędowe, a każde z nich zawierają różne substancje, stanowiące o funkcjonalności neutrofili.
Obojętnochłonne granulocyty pełnią przede wszystkim decydującą rolę w komórkowej odpowiedzi immunologicznej, opartej na mechanicznej funkcji komórek układu odpornościowego w zwalczaniu infekcji i indukowaniu stanu zapalnego. Są komórkami pierwszej linii obrony przed patogenami chorobotwórczymi, dlatego ich wysoką liczbę stwierdza się we krwi bazowo, jako zabezpieczenie organizmu przed infekcjami.
Funkcja neutrofili opiera się na trzech filarach:
zdolności do fagocytozy - pochłanianie patogenów i ich fragmentów celem unieszkodliwienia,otoczenia patogenu wewnątrz komórki błoną i degranulacją wewnętrzną ziarnistości - patogen zamknięty w specjalnych strukturach wewnątrz neutofila ulega zniszczeniu, przez uwolnienie do tych struktur zawartości ziarnistości neutrofila,zdolności do wyrzucania na zewnątrz komórki NET - zewnątrzkomórkowych sieci neutrofilowych - NET unieruchamiają patogeny na zewnątrz od błony neutrofili (w tkankach) i umożliwiają ich unieszkodliwienie.
Neutrofilia, czyli zaburzenie, polegające na zawyżonej liczbie neutrofili we krwi, charakterystyczna jest przede wszystkim dla nowotworów krwi, a także dla innych chorób nowotworowych, chorób z autoagresji, zawału serca, jednak przede wszystkim, w życiu codziennym spotyka się ją w chorobach zakaźnych o etiologii bakteryjnej. Fizjologicznie występuje w ciąży i w odpowiedzi na intensywny stres.
Neutropenia, czyli obniżenie liczby neutrofili poniżej wartości normalnych, charakterystyczne jest dla niedoborów odporności, nadmiernego niszczenia lub usuwania tych komórek z krwi, reakcji polekowych i zatruć, oraz chorób przebiegających z aplazją szpiku.
Źródła:
https://www.mp.pl/pacjent/hematologia/choroby/273884,niedobory-odpornosci#2
Praca zbiorowa, Interna Szczeklika 2023, Medycyna Praktyczna, Kraków 2023.
Dembińska - Kieć A., Naskalski J. W., Solnica B. (red.), Diagnostyka laboratoryjna z elementami biochemii klinicznej, Edra Urban & Partner, Wrocław 2022.
CZYTAJ TAKŻE:
