Według wytycznych, ciężkość urazu termicznego dróg oddechowych diagnozuje się dzięki bronchofiberoskopii i tomografii komputerowej klatki piersiowej (CT), jednak w tej chwili nie istnieje wskaźnik, który pozwalałby na jego dokładne określenie.
Wstępna resuscytacja płynowa obejmuje następujące grupy pacjentów z oparzeniami:
– dorośli pacjenci, u których powierzchnia oparzenia jest większa niż 15 proc. całkowitej powierzchni ciała (total body surface area – TBSA) i dzieci z powierzchnią oparzenia większą niż 10 proc. ich TBSA,
– pacjenci z obszarami oparzenia, które są wyraźnie większe niż 20 proc. TBSA.
Resuscytację należy prowadzić przy użyciu wlewu płynu zawierającego sól – biorąc pod uwagę masę i procent oparzenia u dorosłych pacjentów z obszarem oparzenia większym niż 20 proc. TBSA i pacjentów pediatrycznych z obszarem oparzenia większym niż 10 proc. TBSA.
Aby zapobiec zakażeniu, pacjentom z oparzeniami obejmującymi ponad 20 proc. TBSA należy zapewnić izolację w osobnym pokoju.
Stosowanie opatrunków Hydrofiber zawierających srebro jest zdecydowanie zalecane jako miejscowe leczenie oparzeń niepełnej grubości (II stopnia) w ciągu tygodnia od urazu.
Zaleca się stosowanie kriokonserwowanego przeszczepu skóry allogenicznej – podczas operacji rozległych oparzeń.
U pacjentów z ciężkimi oparzeniami zdecydowanie zaleca się rozpoczęcie żywienia dojelitowego jak najwcześniej, w ciągu 24 godzin po urazie.
U pacjentów z ciężkimi oparzeniami zdecydowanie zaleca się odżywianie glutaminą wspomagające system immunologiczny.
U pacjentów z oparzeniami elektrycznymi zdecydowanie zaleca się wykonanie odbarczenia chirurgicznego, w tym fasciotomii, w przypadku wzrostu ciśnienia, neuropatii lub zaburzeń przepływu krwi.
U pacjentów z urazami chemicznymi zdecydowanie zaleca się irygację wodą jak najszybciej po urazie w celu usunięcia lub rozcieńczenia środka chemicznego.
U pacjentów z oparzeniami zaleca się zapobieganie zakrzepicy żył głębokich dzięki profilaktyki mechanicznej. Jednak, jak stwierdzają autorzy wytycznych, „wskazanie powinno być dokładnie określone” u pacjentów z oparzeniami kończyn dolnych.
Opracowanie: Marek Meissner