Wyższy wskaźnik masy ciała (BMI) nie ma wpływu na rezultat zabiegów z zakresu chirurgii szczękowej ani na prawdopodobieństwo wystąpienia powikłań pooperacyjnych. Wyniki badania podejmującego tę tematykę zostały opublikowane na początku kwietnia w czasopiśmie naukowym „Journal of Oral and Maxillofacial Surgery”.
Badanie naukowców reprezentujących kilka ośrodków w USA wskazuje na to, iż zabiegi chirurgii ortognatycznej mogą być odpowiednie także u pacjentów z podwyższonym BMI. Do tej pory tradycyjnie zakładano, iż u osób z nadwagą i otyłością należy liczyć się z większym prawdopodobieństwem negatywnych skutków podjętej terapii, a także z wystąpieniem powikłań okołooperacyjnych.
– Podwyższony wskaźnik masy ciała pacjentów nie korelował z gorszymi wynikami prowadzonego u nich leczenia ani powikłaniami pooperacyjnymi u pacjentów poddawanych zabiegom z zakresu chirurgii ortognatycznej – napisał pierwszy autor badania Swapnil Shah z Creighton University School of Medicine w Omaha.
W Stanach Zjednoczonych wskaźniki otyłości – dotychczas także wysokie – wzrosły w ciągu ostatnich dwóch dekad. W licznych badaniach naukowcy podejmowali próby wyjaśnienia związku pomiędzy BMI a wynikami prowadzonych zabiegów oraz frekwencją powikłań, ale uzyskiwano odmienne wyniki. Jednak do tej pory istnieje kilka dowodów potwierdzających związek między wysokim BMI a wynikami leczenia z zakresu chirurgii stomatologicznej i chirurgii szczękowo-twarzowej.
Badanie z udziałem 118 pacjentów o różnym poziomie BMI
W okresie między styczniem 2015 r. a grudniem 2018 r. u 118 pacjentów wykonano osteotomie dwuszczękowe i osteotomie żuchwy, przy czym co piąty pacjent (20,3%) został poddany osteotomii segmentowej. Wiek pacjentów wahał się od 15 do 62 lat. Uczestników badania podzielono na trzy grupy, zależnie od wskaźnika masy ciała: niedowaga i prawidłowe BMI: <25 kg/m2; nadwaga BMI: 25–30 kg/m2 oraz otyłość BMI: >30 kg/m2. Dodatkowo w badaniu uwzględniono dane z dokumentacji medycznej, takie jak rodzaj znieczulenia oraz czas trwania zabiegu. Odnotowano również informacje dotyczące stanu po przeprowadzonym leczeniu: czas pobytu w placówce, stosowanie antybiotyków, wizyty kontrolne, problemy z gojeniem, infekcje pooperacyjne.
Wieloczynnikowa analiza regresji logistycznej uwzględniająca wiek, pochodzenie etniczne, BMI oraz czas operacji wykazała, iż dłuższy czas trwania zabiegu wiązał się potrzebą zastosowania antybiotyków po wypisie ze szpitala (iloraz szans [OR] = 1,03, 95% przedział ufności [CI], 1,01, 1,05; p<0,01), a także z większą liczbą wizyt kontrolnych po zabiegu (OR = 1,02, 95% CI, 1,01, 1,04, p<0,01).
Nie znaleziono jednak istotnych powiązań między BMI pacjentów a wskaźnikami związanymi z przebiegiem zabiegu osteotomii oraz wystąpieniem powikłań pooperacyjnych. Autorzy artykułu pt. „The Association of Body Mass Index and Early Outcomes Following Orthognathic Surgery” przyznali jednak, iż badanie miało pewne ograniczenia, w tym zbyt niski odsetek uczestników z grupy plus size, który wynosił 15%.
T.H.
Źródła: https://www.drbicuspid.com/
