WHO na tropie cichego zabójcy

Światowa Organizacja Zdrowia opublikowała raport pt. „Global report on hypertension. The race against a silent killer”, będący sygnałem do zwiększenia działań na rzecz zapewnienia odpowiedniego leczenia pacjentom z nadciśnienie tętniczym.

Liczba osób cierpiących z powodu nadciśnienia tętniczego podwoiła się w latach 1990-2019. Dotyka ono co trzecią osobę dorosłą na świecie. Połowa z nich nie jest świadoma choroby, z jaką walczy ich organizm. Tymczasem nieleczona choroba prowadzi do m.in. udaru, zawału mięśnia sercowego, niewydolności serca, uszkodzenia nerek. Stąd nadciśnienie tętnicze jest czynnikiem zwiększającym ryzyko przedwczesnego zgonu. Zwiększenie liczby pacjentów objętych adekwatnym leczeniem, może zapobiec w latach 2023-2050: 76 mln zgonów, 120 mln udarów, 79 mln zawałów serca i 17 mln przypadków niewydolności serca.

W raporcie WHO podkreślono, iż zapobieganie, wczesne wykrywanie oraz wprowadzenie skutecznego leczenia jest opłacalne ekonomicznie i powinno być priorytetem polityki zdrowotnej w każdym kraju. Korzyści ekonomiczne osiągnięte poprzez prowadzenie skutecznych programów leczenia, przewyższają koszty w relacji 18 do 1. Zaznaczono przy tym, iż leczenie oparte jest na powszechnie dostępnych, bezpiecznych i tanich lekach.

WHO proponuje wprowadzenie modelu skutecznej walki z problemem nadciśnienia. Składa się on z pięciu elementów. Pierwszym z nich jest sporządzenie protokołów leczenia nadciśnienia, które zawierać będą etapy postępowania. Ich celem jest usprawnienie opieki oraz poprawa przestrzegania zaleceń przez pacjentów. Po drugie, należy zapewnić pacjentom regularny i nieprzerwany dostęp do tanich leków. Po trzecie, opieka nad pacjentami dotkniętymi nadciśnieniem, musi być zespołowa. Jako kolejny element optymalnego modelu do walki z nadciśnieniem wskazano skoncentrowanie usług na pacjencie. Polega to na zapewnieniu chorym prostych w stosowaniu schematów leczenia, bezpłatnych leków, monitorowania ciśnienia krwi, oraz kontrolnych wizyt w pobliżu miejsca zamieszkania. Ostatnim wymienionym elementem jest budowanie prostych systemów informacyjnych zorientowanych na użytkownika. Mają one ułatwić szybkie rejestrowanie niezbędnych danych o pacjencie, a dzięki temu – zmniejszyć obciążenie personelu medycznego.