Tarczyca jest jednym z najważniejszych gruczołów w organizmie. Znajduje się u nasady szyi i odpowiada za regulację wielu aspektów naszego metabolizmu. Dlatego interesujące jest pytanie, w jaki sposób usunięcie tarczycy zmienia życie pacjenta.
Gruczoł ten spełnia swoją funkcję, produkując hormony, które działają na prawie każdą tkankę w organizmie. Na przykład hormony te mogą regulować częstość akcji serca, pocenie się, a choćby wykorzystanie składników odżywczych.
Choroby tarczycy są dość powszechne. Każdy słyszał o takich schorzeniach jak nadczynność lub niedoczynność tarczycy, guzki, czy choćby rak tarczycy. Jednak kilka osób zna rzeczywistość tych patologii lub sposób ich leczenia.
W wielu przypadkach konieczne jest usunięcie narządu poprzez operację zwaną wycięciem tarczycy. Oznacza to, iż dana osoba będzie musiała żyć bez tarczycy. W tym artykule wyjaśniamy, dlaczego wykonuje się tę operację i czy po jej wykonaniu można normalnie żyć.
Dlaczego usunięcie tarczycy może być niezbędne?
Jak już wspomnieliśmy, gruczoł ten odpowiada za regulację dużej części reakcji metabolicznych zachodzących w organizmie. Regulowanymi czynnikami są na przykład temperatura ciała, rozwój układu nerwowego lub wzrost kości.
Oznacza to, iż hormony tarczycy są niezbędne już od etapu ciąży, aby dziecko rozwijało się prawidłowo. Przez resztę naszego życia gruczoł ten spełnia niezwykle istotne funkcje.
Jednak wiele patologii wpływa na ten organ i czasami konieczne jest usunięcie tarczycy. Taka sytuacja ma miejsce w leczeniu chorób, takich jak:
- Guzki tarczycy: są to małe grudki, które rosną w gruczole w wyniku nieprawidłowej proliferacji komórek. Większość z nich jest łagodna, ale inne są trudne do zidentyfikowania. Dlatego w wielu przypadkach usuwa się tarczycę ze względu na ryzyko, iż mogą się one przekształcić w nowotworowe.
- Wole: polega na znacznym powiększenia gruczołu. Jest ono niewygodne i nieestetyczne, ponieważ może powodować trudności w przełykaniu lub oddychaniu.
- Niektóre przypadki nadczynności tarczycy: te, w których leczenie nie jest wystarczające do kontrolowania objawów.
- Rak tarczycy: jak już wyjaśniliśmy, większość przypadków, w których podejmuje się decyzję o usunięciu tarczycy, jest spowodowana ryzykiem procesu nowotworowego.
Należy zauważyć, iż w niektórych przypadkach można wykonać częściowe wycięcie tarczycy. W takich przypadkach usuwa się tylko część gruczołu. Druga część może przez cały czas funkcjonować i wytwarzać niezbędne hormony.
Przeczytaj również: Problemy z tarczycą podczas ciąży: jakie ryzyko niosą?
Jak żyć bez tarczycy?
Prawda jest taka, iż nie można żyć bez tarczycy bez dodatkowej pomocy. W tym celu sztucznie stosuje się hormony tarczycy. Hormony te są niezbędne do życia, a naukowcy opracowali leki, które zawierają je w postaci syntetycznej.
Ta laboratoryjna substancja zastępuje wszystkie funkcje naturalnych hormonów. Najczęstszą formą ich podawania jest przyjmowanie jednej tabletki raz dziennie, zwykle rano. Dzięki tym lekom można żyć bez tarczycy i to w zupełnie normalny sposób.
Konieczne jest jednak monitorowanie stężenia hormonów, co odbywa się dzięki badań krwi.
Z drugiej strony ważne jest, aby wiedzieć, iż niektóre leki lub produkty mogą zmieniać wchłanianie syntetycznych hormonów. Dlatego, jeżeli chodzi o życie bez tarczycy, konieczne jest jasne określenie pewnych aspektów. Doustne środki antykoncepcyjne i leki przeciwpadaczkowe modyfikują dawkę, którą należy przepisać.
Podobnie suplementy żelaza i wapnia oraz niektóre pokarmy mogą nie być prawidłowo wchłaniane. Wszystkie te kwestie są wyjaśniane przez lekarzy podczas ustalania leczenia.
Zobacz też: Tarczyca — jak powinna wyglądać dieta wspomagająca ten narząd
Życie bez tarczycy
Chociaż w niektórych chorobach tarczycy gruczoł ten jest usuwany, prawda jest taka, iż bez tarczycy nie da się żyć, chyba iż zostanie wprowadzone zastępcze leczenie hormonalne. To leczenie sztucznymi hormonami musi być z kolei prawidłowo przestrzegane i monitorowane. Dlatego konieczne będą okresowe kontrole lekarskie.
Ostateczna decyzja o usunięciu tarczycy jest podejmowana wspólnie przez pacjenta i lekarza prowadzącego. W celu przeprowadzenia operacji, dla wszystkich konkretnego przypadku ocenia się ryzyko i korzyści. To zawsze ostateczność, choć czasem jest to jedyna opcja.