Trombektomia wewnątrznaczyniowa u dzieci z udarem niedokrwiennym

Udar niedokrwienny jest kojarzony jako choroba osób dorosłych, gdyż występuje najczęściej właśnie w tej populacji. U dzieci jest to stan bardzo rzadki, jednak właśnie ten fakt sprawia, iż na wagę złota są dane dokumentujące optymalne sposoby leczenia. Takie właśnie przedstawiono na łamach „The Lancet Child & Adolescent Health”.

Pojawiające się w ostatnich latach dowody sugerowały, iż trombektomia wewnątrznaczyniowa jest korzystna w leczeniu udaru mózgu u dzieci, ale bezpieczeństwa i skuteczności tej procedury nie porównywano dotychczas z najlepszym leczeniem dostępnym w danym ośrodku i stosowanym według doświadczenia i możliwości. Stąd międzynarodowy zespół naukowców dokonał prospektywnej analizy wyników funkcjonalnych trombektomii wewnątrznaczyniowej w porównaniu z najlepszym dostępnym postępowaniem u dzieci z udarem będącym skutkiem niedrożności jednej z tętnic wewnątrzczaszkowych.

W 45 ośrodkach z 12 państw w Azji, Australii, Europie, Ameryce Północnej i Ameryce Południowej zarekrutowano 208 dzieci (w wieku od 28 dni do 18 lat) z tętniczym udarem niedokrwiennym spowodowanym niedrożnością naczynia średniego lub dużego kalibru, które otrzymały albo trombektomię wewnątrznaczyniową w połączeniu z najlepszą praktyką medyczną, albo samo najlepsze leczenie. Trombolizę dożylną uznano za część najlepszego leczenia i dlatego dopuszczono ją w obu grupach. Pierwszorzędowym punktem końcowym była różnica w medianie zmodyfikowanego wyniku w skali Rankina (mRS) pomiędzy wartością wyjściową (przed udarem) a 90 dniami po udarze.

U 117 chorych wykonano trombektomię wewnątrznaczyniową (mediana wieku 11 lat), a 91 dzieci zostało poddanych najlepszemu dostępnemu leczeniu (mediana 6 lat). Mediana wyniku w skali Pediatric National Institutes of Health Stroke Scale (PedNIHSS) przy przyjęciu wyniosła 14 w grupie, w której wykonano trombektomię wewnątrznaczyniową i 9 w grupie, w której zastosowano najlepsze leczenie. W obu grupach średni wynik w skali mRS przed udarem wynosił 0 na początku badania. Zmiana mediany wyniku mRS między wartością wyjściową a 90 dniem wyniosła 1 w grupie trombektomii wewnątrznaczyniowej i 2 w grupie, w której zastosowano najlepsze leczenie. Śmiertelność była podobna w obu grupach i wynosiła 5 proc. Po dopasowaniu wyniku skłonności dla wieku, płci i wyniku PedNIHSS przy przyjęciu do szpitala, zmiana mediany wyniku mRS między wartością wyjściową a 90 dniem wyniosła odpowiednio 1 i 2 w obu grupach.

Ośrodki kliniczne zwykle kwalifikowały dzieci z cięższymi udarami (wyższy wynik w skali PedNIHSS) do trombektomii wewnątrznaczyniowej. Niemniej jednak trombektomia wewnątrznaczyniowa wiązała się z poprawą wyników funkcjonalnych u dzieci i młodzieży z niedrożnością dużych lub średnich naczyń w porównaniu z najlepszym dostępnym leczeniem.