Trójkąt dramatyczny Karpmana

Narzędzie, jakim jest trójkąt dramatyczny pozwala badać nieświadome role odgrywane we wzajemnych relacjach. Tym samym pomaga zrozumieć, w jaki sposób ludzie mogą nieświadomie wchodzić w destrukcyjne związki i interakcje.

Jest to model psychologiczny zaprojektowany w latach 60. XX wieku przez psychiatrę Stephena Karpmana. w tej chwili trójkąt dramatyczny jest narzędziem używanym nie tylko w terapii, ale również w coachingu i rozwoju osobistym. Jego założenia można wykorzystać także do opisywania relacji w miejscu pracy.

W trójkącie dramatycznym wyróżniamy trzy główne role:

• ofiarę
• prześladowcę
• ratownika.

Zrozumienie tych ról i dynamik między nimi może znacząco wesprzeć rozwój osobisty, pomagając zidentyfikować i przełamać negatywne wzorce zachowań.

Role w trójkącie dramatycznym Karpmana

Ratownik

Typowymi zachowaniami w roli ratownika są:

• wyręczanie innych w ich obowiązkach
• udzielanie rad i pomoc, kosztem własnych potrzeb
• poczucie niesprawiedliwości i zmęczenia z powodu ciągłego dawania.

Nieświadomymi motywami kierującymi osobami wcielającymi się w rolę ratownika są najczęściej:

• potrzeba bycia docenionym – Pomaganie innym staje się sposobem na zdobycie aprobaty i uznania
• poczucie kontroli – Ratując innych, wybawiciel uwiarygodnia swoje kompetencje i umiejętności
• unikanie własnych problemów – Skupienie się na trosce o innych pozwala odwrócić uwagę od trudności w życiu osobistym.

Nadmierne angażowanie się w rolę ratownika może prowadzić do szeregu negatywnych konsekwencji. Po pierwsze, dbanie o innych kosztem siebie może prowadzić do frustracji, wyczerpania i zaniedbania własnego rozwoju. Po drugie, ciągłe pomaganie innym może prowadzić do braku satysfakcji. Oczekiwanie wdzięczności i uznania często kończy się rozczarowaniem, ponieważ druga osoba może nie doceniać lub wręcz wykorzystywać pomoc ratownika.

Prześladowca

W rolę prześladowcy wg. modelu Karpmana często wcielają się ratownicy, u których pojawiły się frustracja i poczucie niesprawiedliwości nagromadzone podczas ratowania innych. Głównymi motywami zachowań w roli prześladowcy są:

• niechęć i frustracja wobec osoby wcześniej ratowanej
• poczucie niedocenienia, złości i próby narzucania swoich rozwiązań
• silna potrzeba szacunku i bycia słuchanym przez innych.

Charakterystyczne dla prześladowcy zachowania to:

• Stosowanie manipulacji – Prześladowca może używać gróźb, obwiniania, krytyki lub szantażu emocjonalnego, aby uzyskać kontrolę nad drugą osobą.
• Poczucie wyższości – Prześladowca często uważa się za lepszego i mądrzejszego od swojej ofiary.

Zachowania prześladowcy mogą być również maską dla głęboko skrywanego poczucia niższości i lęku.

Ofiara

W trójkącie dramatycznym ofiarą jest osoba, która czuje się bezsilna i uważa, iż nie ma wpływu na swoje życie. Wewnętrznymi motywami kierującymi ofiarą są:

• Poczucie beznadziejności – Ofiara czuje się bezsilna i uzależniona od innych.
• Potrzeba ucieczki od odpowiedzialności – Ofiara zrzuca odpowiedzialność za swoje życie i złe samopoczucie na innych, co uniemożliwia jej rozwój i zmianę sytuacji.
• Próba wzbudzenia litości – Ofiara może wykorzystywać swoje cierpienie do manipulowania otoczeniem i uzyskiwania wsparcia.

Charakterystyczne dla roli ofiary są:

• Pretensje i potrzeba konfrontacji. Dotyczą one najczęściej osób, wobec których wcześniej ofiara pełniła rolę ratownika i pomagała swoim kosztem.
• Poczucie krzywdy i pogorszenie samopoczucia.
• Cykliczne powracanie do roli ratownika, by unikać własnych problemów.

Warto podkreślić, iż rola ofiary nie jest wyborem. To raczej sposób radzenia sobie z trudnymi emocjami i traumatycznymi doświadczeniami.

Przerwanie schematu trójkąta dramatycznego

Aby wyrwać się z toksycznego schematu trójkąta dramatycznego, najważniejsze jest:

• uświadomienie sobie swoich ról i schematów w relacjach
• zrozumienie motywów i konsekwencji swojego postępowania
• nauczenie się asertywnej komunikacji i wyrażania swoich potrzeb
• skupienie się na rozwoju własnej autonomii i odpowiedzialności za swoje życie
• zasięgnięcie pomocy coacha, terapeuty lub psychologa, jeżeli samodzielne wyjście z trójkąta dramatycznego jest zbyt trudne.

Zrozumienie, na czym polega trójkąt dramatyczny, może poprawić jakość naszych relacji i pomóc skoncentrować się na własnych potrzebach, zamiast próbować spełniać oczekiwania innych. Ten model pokazuje, jak ważne jest rozumienie własnych zachowań i potrzeb w kontekście interakcji z innymi, co może prowadzić do zdrowszych i bardziej zrównoważonych relacji.

Trójkąta dramatyczny Karpmana jako narzędzie dla Coacha

Rozumienie dynamiki trójkąta dramatycznego może być najważniejsze w pracy coacha. Pomaga to zidentyfikować, w której z ról znajduje się klient, oraz uświadomić mu, w jaki sposób te role wpływają na jego życie i relacje z innymi. Coach, zdając sobie sprawę z tych mechanizmów, może pomóc klientowi zrozumieć jego nieświadome wzorce zachowań i motywacje, a także zachęcić do przyjęcia bardziej zdrowej roli w życiu osobistym i zawodowym.

Zmiana ról w trójkącie nie jest łatwa i wymaga czasu oraz świadomego wysiłku. Coach, dzięki umiejętności słuchania, empatii i zadawania mocnych pytań, może wesprzeć klienta w tej transformacji. najważniejsze jest, aby klient zrozumiał, iż ma moc i możliwości wyjścia z roli ofiary, prześladowcy czy ratownika i stworzenia nowego, bardziej pozytywnego scenariusza dla swojego życia.

Jednym z największych wyzwań w pracy z trójkątem dramatycznym jest zapobieganie wciągnięciu coacha w jedną z ról. Profesjonalizm i zdolność do zachowania obiektywizmu są tu niezbędne. Coach musi być świadomy, by nie stać się ratownikiem, który próbuje „uratować” klienta, co mogłoby jedynie utrwalić negatywne wzorce. Zamiast tego, jego rolą jest wspieranie klienta w samodzielnym znajdowaniu rozwiązań i przejmowaniu odpowiedzialności za swoje życie.

Ponadto, coach może wykorzystać wiedzę o trójkącie dramatycznym do pracy nad własnym rozwojem. Zrozumienie, w jaki sposób sami możemy wpadać w te role i jak wpływa to na nasze profesjonalne oraz prywatne życie, może znacząco przyczynić się do naszego osobistego wzrostu.

Podsumowując: trójkąt dramatyczny to potężne narzędzie w rękach coacha, które umożliwia głębsze zrozumienie ludzkich zachowań i relacji.

Przełamanie cyklu trójkąta dramatycznego może nie tylko poprawić jakość życia klienta, ale również pomóc mu w budowaniu zdrowszych i bardziej satysfakcjonujących relacji. Praca z klientem w kontekście tego modelu wymaga jednak dużego zaangażowania, empatii oraz umiejętności utrzymania profesjonalnego dystansu. Świadomość tych dynamik może nie tylko pomóc klientom w przełamywaniu niezdrowych wzorców, ale również stanowi cenny element rozwoju osobistego i profesjonalnego samego coacha.