Zwykle charakteryzuje się opóźnionym gojeniem, ponieważ występują dodatkowo neuropatia cukrzycowa, angiopatia oraz współistniejące infekcje wrzodowe; wiele z nich powodują bakterie wielolekooporne (MDR). Konieczne są nowe strategie terapeutyczne obejmujące bezpieczne i skuteczne alternatywy dla antybiotyków. Tematem tym zajął się zespół naukowców i klinicystów egipskich, który zbadał wpływ miejscowego stosowania koktajlu fagowego na gojenie ran cukrzycowych zakażonych klinicznymi izolatami Staphylococcus aureus, Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella variicola, Escherichia coli i Proteus mirabilis.
Izolację bakteryjną przeprowadzono z klinicznie hospitalizowanych i niehospitalizowanych przypadków zespołu stopy cukrzycowej, zidentyfikowanych morfologicznie, biochemicznie, molekularnie dzięki sekwencjonowania 16 s rRNA i typowanych pod kątem wzorca oporności na antybiotyki. Ponadto fagi wyizolowano z ww. izolatów klinicznych i zidentyfikowano dzięki mikroskopu elektronowego.
Czterdzieści pięć dorosłych samców szczurów Sprague-Dawley podzielono na 3 grupy (po 15 szczurów w każdej). Stworzono w ten sposób grupę z raną zakażoną cukrzycą, grupę z raną zakażoną cukrzycą leczoną ceftriaksonem i grupę leczoną koktajlem fagowym z raną zakażoną cukrzycą.
Jak stwierdzono, koktajl fagowy miał lepszy wpływ niż ceftriakson pod względem parametrów gojenia ran (wielkość rany, wskaźnik rany, obciążenie bakteryjne rany i ekspresja mRNA); markerów gojenia ran (Cola1a, Fn1, MMP9, PCNA i TGF-β); markerów prozapalnych (TNF-α, NF-κβ, IL-1β, IL-8 i MCP-1); markerów przeciwzapalnych (IL-10 i IL-4); i odkładania się kolagenu w ranach cukrzycowych; a także poprawił się histomorficzny obraz rany zakażonej cukrzycą. Jak stwierdzili badacze, wyniki te wymagają szerszych badań, ale z pewnym przybliżeniem można uznać terapię fagową za nowy substytut antybiotyków w zespole owrzodzeniowym stopy cukrzycowej. Jest to jedna ze strategii terapeutycznych w infekcji wielobakteryjnej bakteriami wielolekoopornymi.
Opracowanie: Marek Meissner
