W dobie rosnącego zainteresowania naturalnymi metodami wspomagania zdrowia, algi morskie zyskały popularność jako źródło cennych składników odżywczych. Bogate w jod, antyoksydanty oraz inne bioaktywne substancje, często są promowane jako naturalne wsparcie dla funkcji tarczycy. Jednak – jak pokazują badania – ich działanie nie zawsze jest jednoznacznie korzystne. W artykule omawiamy aktualne dane dotyczące korzyści i ryzyk związanych z suplementacją algami, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu na funkcjonowanie tarczycy.
Jod – podstawowy pierwiastek dla tarczycy
Jod jest niezbędny do syntezy hormonów tarczycy – tyroksyny (T4) i trijodotyroniny (T3). Algi morskie, zwłaszcza brunatnice, stanowią bogate źródło jodu – jego zawartość w 1 gramie suszonych alg może przekraczać dzienne zapotrzebowanie kilkukrotnie [2].
Badanie Combet et al. wykazało, iż już po dwóch tygodniach suplementacji 0,5 g alg dziennie u kobiet z niedoborem jodu poziom wydalania jodu z moczem wzrósł z 78 do 140 μg/l, co potwierdza skuteczność suplementacji w poprawie statusu jodowego [1].
Zaplanuj odpowiednią suplementację z Thyroset. Sprawdź gdzie kupić Thyroset i jak najszybciej zacznij inteligentne wsparcie swojej tarczycy i układu immunologicznego.
Ryzyko nadmiernej podaży jodu
Nadmierne spożycie jodu, zwłaszcza z niekontrolowanych źródeł jak suplementy z alg, może prowadzić do dysfunkcji tarczycy. Dotyczy to przede wszystkim gatunku kelpu (Laminaria), który zawiera szczególnie duże ilości jodu [2].
W badaniu Clark et al. u zdrowych osób suplementacja kelpu przez 4 tygodnie doprowadziła do istotnego wzrostu poziomu TSH, co może wskazywać na początek subklinicznej niedoczynności tarczycy [3].
Podobne wnioski płyną z badań populacyjnych, które wskazują na zwiększone ryzyko niedoczynności i autoimmunizacji tarczycy u osób spożywających duże ilości alg [6].
Właściwości przeciwutleniające i przeciwzapalne alg
Oprócz zawartości jodu, ekstrakty z niektórych alg – np. Ulva fasciata czy Chlorella sorokiniana – wykazują działanie przeciwutleniające i przeciwzapalne, które może wspierać funkcjonowanie układu hormonalnego pośrednio, m.in. przez ochronę mitochondriów komórek tarczycowych [4,5].
W badaniu na modelu zwierzęcym z nadczynnością tarczycy wykazano, iż podawanie Chlorella sorokinianazwiększało aktywność enzymów antyoksydacyjnych i zmniejszało stres oksydacyjny w wątrobie [4].
Inne badania sugerują, iż ekstrakty z Ulva fasciata mogą zmniejszać stan zapalny serca indukowany nadczynnością tarczycy [5].
Wybór alg i kontrola dawkowania – klucz do bezpieczeństwa
Nie wszystkie algi zawierają taką samą ilość jodu. Do gatunków o niższej zawartości jodu zaliczają się m.in.:
- Ulva lactuca
- Palmaria palmata [2]
Suplementacja ekstraktami tych alg może być bezpieczniejsza dla osób z chorobami tarczycy, zwłaszcza w Hashimoto lub subklinicznej nadczynności.
Z kolei niektóre dane wskazują, iż algi mogą choćby hamować wychwyt radioaktywnego jodu przez tarczycę, co potencjalnie może być przydatne w sytuacjach ekspozycji na promieniowanie [3].
Dodatkowe korzyści metaboliczne – wpływ na glukozę i lipidy
W przeglądzie systematycznym Wang et al. oraz metaanalizie Ding et al. wykazano, iż suplementacja algami może korzystnie wpływać na metabolizm glukozy i lipidów, co może mieć pośrednie znaczenie dla tarczycy poprzez wpływ na metabolizm ogólnoustrojowy [1,4].
Zaburzenia metaboliczne często współistnieją z chorobami tarczycy – dlatego działanie stabilizujące na poziom cukru czy lipidów może mieć istotne znaczenie w profilaktyce wtórnych zaburzeń endokrynologicznych.
Podsumowanie – potencjał i ostrożność
Ekstrakty z alg mogą być naturalnym wsparciem dla zdrowia tarczycy, zwłaszcza w kontekście uzupełniania niedoborów jodu i działania przeciwutleniającego. Jednocześnie jednak ryzyko nadmiaru jodu, szczególnie w niekontrolowanej suplementacji, jest realne i potwierdzone badaniami.
Rekomendacje:
- przed rozpoczęciem suplementacji algami warto wykonać badania TSH, fT4 i poziomu jodu
- osoby z Hashimoto powinny unikać alg o wysokiej zawartości jodu
- należy wybierać sprawdzone produkty z określoną zawartością jodu
- konieczne są dalsze badania określające bezpieczne dawki i gatunki algstosowane jako suplementy
Bibliografia
- Combet E, Ma ZF, Cousins F, Thompson B, Lean ME. Low-level seaweed supplementation improves iodine status in iodine-insufficient women.Br J Nutr. 2014.
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25006699/ - Phaneuf D, Côté I, Dumas P, Ferron LA, LeBlanc A. Evaluation of the contamination of marine algae (Seaweed) from the St. Lawrence River and likely to be consumed by humans.Environ Res. 1999.
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/10092431/ - Clark CD, Bassett B, Burge MR. Effects of kelp supplementation on thyroid function in euthyroid subjects.Endocr Pract.
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/14583417/ - Napolitano G, Di Paola R, Trubiani O, et al. Chlorella sorokiniana Dietary Supplementation Increases Antioxidant Capacities and Reduces ROS Release in Mitochondria of Hyperthyroid Rat Liver.Antioxidants (Basel). 2020.
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32957734/ - Ibrahim W, Wahdan M, Abdel-Aziz M, et al. The possible role of the seaweed Ulva fasciata on ameliorating hyperthyroidism-associated heart inflammations in a rat model.Environ Sci Pollut Res Int. 2021.
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33011948/ - Aakre I, Næss S, Kjellevold M, et al. Iodine Status and Thyroid Function in a Group of Seaweed Consumers in Norway.Nutrients. 2020.
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33202773/
