Leczenie dentystyczne w Republice Czeskiej od lat cieszy się znacznym zainteresowaniem pacjentów z zagranicy, w tym Polaków, przede wszystkim mieszkańców terenów przygranicznych. Powodem jest nie tylko wysoka jakość usług, ale też konkurencyjne ceny oraz coraz lepsza dostępność specjalistycznych zabiegów. Jak wygląda czeski system opieki stomatologicznej, poziom zadowolenia pacjentów oraz koszty leczenia? Czy obywatele Polski mogą korzystać z usług stomatologicznych w Czechach w ramach NFZ-u?
Czeski system opieki zdrowotnej opiera się na powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, które jest obowiązkowe dla wszystkich obywateli. Oznacza to, iż każdy obywatel Republiki Czeskiej ma dostęp do podstawowej opieki medycznej, w tym stomatologicznej, w ramach publicznego ubezpieczenia. Lekarze dentyści w Czechach mogą mieć podpisane kontrakty z państwowymi ubezpieczycielami (odpowiednikami polskiego NFZ-u), co umożliwia pacjentom korzystanie z niektórych zabiegów bez dodatkowych opłat.
Jednocześnie, podobnie jak w naszym kraju, duża część usług stomatologicznych nie jest objętych pełnym finansowaniem ze środków publicznych – dotyczy to m.in. protetyki, implantologii, ortodoncji czy leczenia kanałowego pod mikroskopem. W takich przypadkach pacjent pokrywa koszty leczenia z własnej kieszeni, może też korzystać z prywatnych pakietów ubezpieczeniowych.
Poziom zadowolenia pacjentów i jakość usług
Czeskie gabinety stomatologiczne cieszą się generalnie opinią nowoczesnych i dobrze wyposażonych placówek. Zarówno w największych miastach – Pradze, Brnie czy Ostrawie, jak i w mniejszych miejscowościach, można znaleźć kliniki oferujące szeroki zakres usług stomatologicznych – od profilaktyki, przez stomatologię zachowawczą, aż po kompleksowe, multidyscyplinarne zabiegi.
Ponadto przybywa czeskich lekarzy stomatologów, którzy zdobywają wykształcenie za granicą, a także regularnie uczestniczą w szkoleniach i konferencjach, co przekłada się na stosowanie najnowszych technologii i metod terapii.
Ceny usług stomatologicznych w Czechach
Jednym z istotnych czynników wpływających na popularność czeskiej stomatologii wśród pacjentów z zagranicy są ceny. W porównaniu do Polski, a zwłaszcza do państw Europy Zachodniej, koszty leczenia stomatologicznego w Czechach bywają konkurencyjne. Przykładowo, koszt wykonania korony ceramicznej może wynosić od 800 do 1500 zł, a leczenie kanałowe zaczyna się od 500 zł, w zależności od liczby kanałów i użytej technologii.
Co oczywiste, ceny są zróżnicowane i zależą od wielu czynników – m.in. regionu, renomy kliniki oraz zakresu świadczonych usług. Na terenach przygranicznych, np. na Zaolziu (okolice Czeskiego Cieszyna), Kudowy-Zdroju czy Bogatyni, działa wiele gabinetów nastawionych na obsługę pacjentów z Polski i Niemiec. Nierzadko oferują one obsługę w języku polskim, uproszczoną rejestrację i dogodne terminy.
Czy Polacy mogą leczyć się w Czechach w ramach NFZ-u?
Zgodnie z przepisami unijnymi, obywatele RP mają prawo do korzystania z opieki zdrowotnej w innych krajach członkowskich Unii Europejskiej, w tym w Czechach, mogą również ubiegać się o zwrot kosztów poniesionych na leczenie stomatologiczne poza własnym krajem. Osoby takie muszą jednak spełnić określone warunki.
W przypadku planowanego leczenia stomatologicznego polski pacjent musi uzyskać uprzednią zgodę NFZ-u na leczenie poza granicami kraju. Dotyczy to sytuacji, gdy w Polsce nie ma możliwości wykonania danego zabiegu we właściwym czasie. Wniosek składa się do oddziału wojewódzkiego NFZ-u wraz ze stosowną dokumentacją medyczną. jeżeli Fundusz wyrazi zgodę, pacjent może skorzystać z leczenia w Czechach, a następnie otrzymać refundację.
Drugą opcją jest tzw. leczenie transgraniczne bez uprzedniej zgody Funduszu, ale z możliwością późniejszego zwrotu części kosztów. W takim przypadku pacjent opłaca leczenie z własnej kieszeni, a po powrocie składa wniosek o zwrot kosztów – jednak tylko do wysokości, jaką NFZ zapłaciłby za analogiczny zabieg przeprowadzony w naszym kraju. Oznacza to, iż pacjent może otrzymać zwrot wyłącznie za usługi objęte publicznym finansowaniem w Polsce.
Źródła: https://eurohealthobservatory.who.int/
https://www.oecd.org/
