Sepsa to bardzo niebezpieczna choroba. Czy można ją wyleczyć? Poznaj główne przyczyny, objawy i metody leczenia posocznicy

stronazdrowia.pl 2 lat temu
Zdjęcie: jarun011/123rf.com


Sepsa, nazywana również posocznicą, to niewłaściwa reakcja organizmu wywoływana zakażeniem bakteryjnym, grzybiczym lub wirusowym. W jej wyniku pojawia się szereg groźnych dla zdrowia i życia objawów. Może wystąpić u osób w każdym wieku bez względu na ogólny stan zdrowia. W przypadku sepsy bardzo ważne jest jak najszybsze zdiagnozowanie problemu i natychmiastowe podjęcie leczenia. Pacjentom z sepsą podaje się antybiotyki o szerokim spectrum działania. Jakie są przyczyny i objawy sepsy? Sprawdź, na czym polega leczenie posocznicy.

Co to jest sepsa?

Sepsa, nazywana również posocznicą i endotoksemią (w nomenklaturze medycznej), nie jest autonomiczną jednostką chorobową, a reakcją organizmu na zakażenie. Niegdyś sepsa była utożsamiana z bakteriemią (zakażeniem krwi bakteriami). Posocznica występuje zarówno w warunkach szpitalnych (najczęściej jest to sepsa po operacji), jak i pozaszpitalnych.

Bezpośrednią przyczyną sepsy – uogólnionej reakcji organizmu – jest zakażenie drobnoustrojami, najczęściej bakteriami, a stosunkowo rzadko: wirusami, grzybami i pasożytami. Sepsa powstaje na skutek negatywnego oddziaływania drobnoustrojów na organizm człowieka. Większość bakterii unicestwianych jest przez nasz system immunologiczny (odpornościowy).

Czytaj także: Niebezpieczne bakterie w popularnej wędlinie. GIS pilnie wycofuje wadliwy produkt. Zjedzenie go grozi zatruciem pokarmowym

Przy czym niekiedy bakterie rozbijają się na mniejsze organizmy komórkowe, które przedostają się do krwiobiegu. W patogenezie sepsy biorą udział m.in. takie składniki bakterii jak: tlenek azotu (II), kwas lipotejchojowy, peptydoglikany, flagellina, mannan, lipoproteiny, egzotoksyny paciorkowcowe i gronkowcowe.

Posocznica nieuchronnie prowadzi do zaburzeń narządowych, w tym m.in. do:

  • zwolnienia akcji serca,
  • zaburzenia czynności wątroby,
  • ostrej niewydolności nerek,
  • zaburzeń metabolicznych,
  • dysfunkcji układu pokarmowego.
Idź do oryginalnego materiału