Często by przywrócić nie tyle normalną, ile akceptowalną wagę, stosuje się zabiegi operacyjne. Zespół niemiecko-turecki zajął się oceną średniookresowej skuteczności rękawowej resekcji żołądka (SG) w porównaniu z wyłączeniem żołądkowym z zespoleniem na pętli Roux-en-Y(RYGB) u pacjentów z NAFLD z cukrzycą typu 2.
Badanie rozpoczęto od doboru pacjentów ze znaczną otyłością [wskaźnik masy ciała (BMI) >35 kg/mkw.] z NAFLD (zgodnie z definicją w badaniu longitudinal assessment of bariatric surgery study) i T2DM (zgodnie z definicją Amerykańskiego Stowarzyszenia Endokrynologów Klinicznych), którzy przeszli zabiegi w jednym i tym samym ośrodku uniwersyteckim. Dobrano ich w pary, a dane analizowano co najmniej po trzech latach obserwacji.
Kluczowymi mierzonymi wynikami były: (I) poprawa testów czynnościowych wątroby i markerów NAFLD; (II) kontrola glikemii i insulinooporność.
Łącznie badanie objęło 96 pacjentów, w tym 44 (45,8 proc.) kobiety. Średni przedoperacyjny BMI wynosił 45,2 kg/mkw. w grupie SG i 42,0 kg/mkw. w grupie RYGB. Zarówno rękawowa resekcja żołądka (SG), jak i wyłączenie żołądkowe z zespoleniem na pętli Roux-en-Y(RYGB) znacznie obniżyły stężenie enzymów wątrobowych w surowicy. Markery NAFLD ustąpiły 2 lata po SG u wszystkich pacjentów. Natomiast tylko 78 proc. i 80 proc. pacjentów osiągnęło remisję NAFLD odpowiednio 2 i 3 lata po RYBG. Obie procedury skutkowały porównywalnymi wskaźnikami remisji cukrzycy typu 2.
Jak wykazały badania, operacja rękawowej resekcji żołądka może być korzystniejsza niż wyłączenie żołądkowe z zespoleniem na pętli Roux-en-Y u otyłych pacjentów z NAFLD z cukrzycą typu 2, co jest widoczne na podstawie odsetka remisji markerów tych chorób współistniejących. Jednak wymaga to badań długookresowych, bowiem zrozumienie efektów metabolicznych określonych bariatrycznych procedur chirurgicznych może ułatwić opracowanie spersonalizowanego podejścia do chirurgii odchudzającej.
Opracowanie: Marek Meissner
