Rehabilitacja kardiologiczna odgrywa znaczącą rolę w uzupełnieniu leczenia szpitalnego i poszpitalnego po odbytym zawale serca. Opieka równocześnie pomaga choremu w szybszym powrocie do sprawności psychofizycznej.
Przez ostatnie lata zwiększył się poziom świadomości o rehabilitacji kardiologicznej, a w konsekwencji wzrosła liczba pacjentów. W ramach programu KOS-zawał obejmuje ona kompleksową opiekę nad pacjentem przez cały rok od wystąpienia incydentu kardiologicznego.
Dzięki rehabilitacji pacjent mniej odczuwa niekorzystne konsekwencje zawału serca oraz zmniejsza się prawdopodobieństwo jego ponownej hospitalizacji.
Wczesna forma rehabilitacji rozpoczyna się w trakcie pobytu pacjenta w szpitalu i może trwać około dwóch tygodni. Na tym etapie wszystkie działania mają na celu szybkie uruchomienie pacjenta po zabiegu (np. samodzielne siadanie, wstawanie, spacery wokół łóżka) oraz przekazanie go w stanie stabilnym do ośrodka rehabilitacyjnego. Tam pacjent zostaje zakwalifikowany do określonego modelu leczenia. Lekarze zaznaczają, iż to od udziału pacjenta we wczesnej rehabilitacji zależy okres rekonwalescencji, szybszy powrót do zdrowia i samodzielnego funkcjonowania.
– Należy wspomnieć, iż każde przyjęcie pacjenta na rehabilitację kardiologiczną jest poprzedzone konsultacją lekarza kardiologa, który przeprowadza dokładny wywiad z pacjentem, analizuje wyniki dotychczasowych badań, choroby współistniejące i inne czynniki ryzyka. Przy wyborze modelu rehabilitacji kardiologicznej będą brane pod uwagę m.in. wyniki testów wysiłkowych oraz badań kardiologicznych, tj. EKG, echo serca, wartości ciśnienia krwi i tętna czy frakcji wyrzutowej lewej komory – wyjaśniła w informacji prasowej fizjoterapeutka Uzdrowiska Ustroń z Grupy American Heart of Poland Kinga Ekiert.
Wczesna rehabilitacja kardiologiczna poszpitalna w II etapie rehabilitacji trwa od trzech do pięciu tygodni. Na tym etapie ważne jest zbudowanie w świadomości pacjenta nowego obrazu zdrowego stylu życia poprzez kontrolowany wysiłek fizyczny, reagowanie na bieżące problemy psychologiczne pacjenta oraz edukacja na temat zdrowego odżywiania.
W skład zespołu rehabilitantów wchodzą: lekarz, fizjoterapeuta, psycholog oraz dietetyk. Dla pacjenta ważna jest również pomoc członków jego rodziny.
– Gdy pacjent wróci do domu, rozpocznie się najdłuższy, trzeci etap rehabilitacji, czyli tzw. późna rehabilitacja – powinien on trwać już do końca życia chorego (...). Ten etap ma charakter postępowania prewencyjnego i polega na zmniejszeniu ryzyka wystąpienia kolejnych zdarzeń sercowo-naczyniowych przez stosowanie umiarkowanej, ale regularnej aktywności fizycznej, zrównoważonej diety, na zaprzestaniu korzystania z używek oraz kontrolowaniu niepokojących objawów choroby – stwierdziła Kinga Ekiert.