Raport NIL dotyczący warunków kształcenia na kierunkach lekarskich

Naczelna Izba Lekarska podjęła się oceny jakości kształcenia w polskich uczelniach medycznych. W wyniku przeprowadzonej drugiej edycji badania, do którego zaproszono 31 uczelni, uzyskano cenne dane dotyczące różnych aspektów edukacji. Badanie skupiło się między innymi na kadrze naukowo-dydaktycznej, nauczaniu przedmiotów przedklinicznych i klinicznych oraz wynikach nauczania.

Naczelna Izba Lekarska wraz z Centralnym Ośrodkiem Badań Innowacji i Kształcenia NIL po raz drugi publikuje raport dotyczący warunków kształcenia na kierunkach lekarskich. “Tym razem raport dotyczy roku akademickiego 2022/2023. Odpowiedź na pytania o standardy kształcenia medycznego w Polsce jest kluczowa nie tylko dla przyszłości systemu ochrony zdrowia, ale też dla dobrostanu każdego pacjenta, dlatego chcę bardzo podziękować wszystkim uczelniom, które wzięły udział w naszym badaniu” — komentuje Damian Patecki, przewodniczący Komisji kształcenia medycznego Naczelnej Rady Lekarskiej.

“Współczesna medycyna jest dziedziną nieustannie rozwijającą się, wymagającą od lekarzy i lekarzy dentystów nie tylko dogłębnej wiedzy, ale również zdolności adaptacji do szybkich zmian. W obliczu tak dynamicznego otoczenia kluczowym elementem jest jakość kształcenia medycznego, która determinuje przygotowanie przyszłych medyków do sprostania tym wyzwaniom. Odpowiadając na te potrzeby, Naczelna Izba Lekarska podjęła się zadania oceny jakości kształcenia w polskich uczelniach medycznych. W wyniku przeprowadzonej drugiej edycji badania, do którego zaproszono 31 uczelni, uzyskano cenne dane dotyczące różnych aspektów edukacji. Badanie skupiło się między innymi na kadrze naukowo-dydaktycznej, nauczaniu przedmiotów przedklinicznych i klinicznych oraz wynikach nauczania. Uzyskane wyniki wskazują na różnorodność podejść do kształcenia w różnych uczelniach, podkreślając jednocześnie znaczenie kadry naukowo-dydaktycznej w procesie edukacyjnym. Zgromadzone dane, które posłużyły do opracowania prezentowanego raportu, oparte są na odpowiedziach z 19 uczelni, co daje w miarę reprezentatywny obraz edukacji medycznej w Polsce” — napisali we wstępie raportu jego autorzy Artur Białoszewski i Marek Fudała.

Rekomendacje po przeprowadzaniu drugiego raportu sformułowane analogicznie jak w ubiegłym roku. Postuluje się:

• 1. Wprowadzenie jednolitych standardów nadzoru nad procesem dydaktycznym na wszystkich uczelniach medycznych w Polsce, aby zapewnić spójność, jednolitość i wysoką jakość kształcenia.
• 2. kooperacja międzyuczelniana. Zachęcanie do wymiany doświadczeń oraz kadry dydaktycznej w modelu anglosaskim i wzmacnianie współpracy między uczelniami o długiej tradycji (“starymi”) a nowymi jednostkami edukacyjnymi.
• 3. Inwestycje w infrastrukturę. Wspieranie nowych uczelni w zakresie rozbudowy infrastruktury dydaktycznej oraz nadzór nad jej odpowiednim planowaniem, aby zapewnić funkcjonalność i efektywność nowych obiektów.
• 4. Szkolenia dla kadry. Organizowanie szkoleń wraz z certyfikacją dla kadry dydaktycznej, zwłaszcza z nowych uczelni, w celu zapewnienia najwyższych standardów nauczania. Szkolenia te powinny być dostosowane do dynamicznie zmieniających się wymagań współczesnej medycyny.
• 5. Ewaluacja programów nauczania. Regularne przeglądy programów nauczania i sylabusów w celu ich aktualizacji i dostosowania do najnowszych wymagań medycyny oraz potrzeb rynku pracy.
• 6. Budowanie sieci współpracy (likwidowanie barier). Umożliwienie studentom i pracownikom naukowym uczestnictwa w projektach badawczych prowadzonych przez różne uczelnie poprzez likwidowanie barier organizacyjnych i administracyjnych.
• 7. Zachęcanie do innowacji. Wspieranie nowatorskich metod nauczania i badań we wszystkich uczelniach, niezależnie od ich “wieku”, jako kluczowego elementu podnoszenia jakości kształcenia.
• 8. Feedback od studentów. Regularne ankiety (realizowane przez COBIK NIL) wśród studentów na temat jakości kształcenia, z których wyniki powinny być wykorzystywane do rekomendowania zmian organizacyjnych i merytorycznych, celem ciągłego doskonalenia procesu dydaktycznego.