Podczas kongresu Amerykańskiego Towarzystwa Onkologicznego (ASCO) w Chicago opublikowano badania, z których wynika, iż w raku jelita grubego ćwiczenia oraz dieta są tak samo ważne jak terapia. Zdaniem naukowców powinny być one „przepisywane” pacjentom onkologicznym podobnie jak leki.
Rak jelita grubego jest drugim najczęściej występującym nowotworem, zaraz po raku płuca. Wprowadzenie badań profilaktycznych, takich jak kolonoskopia oraz testy na krew utajoną w kale, zwiększyły wczesne wykrywanie tej choroby oraz poprawiły skuteczność leczenia. Coraz częściej jednak rak jelita grubego występuje u ludzi młodych. W USA przewiduje się, iż w grupie osób w wieku od 20 do 49 lat do 2030 r. będzie on najczęstszą przyczyną śmierci z powodu choroby nowotworowej.
Już wcześniejsze badania sugerowały, iż regularny wysiłek fizyczny może poprawić rokowania pacjentów zmagających się z rakiem jelita grubego. Jeszcze bardziej wskazują na to najnowsze obserwacje opublikowane podczas odbywającego się w Chicago kongresu Amerykańskiego Towarzystwa Onkologicznego.
– W raku jelita grubego ćwiczenia należy wręcz traktować jako istotny element terapii – przekonuje prof. Christopher Booth z Queen’s University w Kingston (Ontario) w Kanadzie. Specjalista powołuje się na najnowsze badania, których jest współautorem.
W latach 2009–2024 objęto nimi prawie 900 pacjentów z rakiem jelita grubego, którzy zakończyli chemioterapię. Połowa z nich otrzymała broszury dotyczące zdrowego stylu życia w chorobie nowotworowej, głównie odżywiania się oraz ćwiczeń fizycznych. Pozostali chorzy przez trzy lata mieli do dyspozycji asystenta doradzającego, jak być aktywnym fizycznie w chorobie.
Wykazano, iż w obu grupach ryzyko nawrotu choroby spadło średnio o 28 proc. W pierwszej grupie, która otrzymała jedynie broszury informacyjne, 73 proc. pacjentów było wolnych od choroby przez 5 lat, a w drugiej grupie – 80 proc. Oznacza to, iż zmiana stylu życia u jednego chorego na szesnastu zapobiegła nawrotowi raka jelita grubego.
Prof. Booth jest zdania, iż wysiłek fizyczny daje podobne, a czasami choćby lepsze efekty niż zastosowane leki. Nie wyjaśniono jeszcze, w jaki sposób chroni on przed nawrotem nowotworu. Podejrzewa się, iż działa przeciwzapalnie, hamując rozwój nowotworu.
Wskazują na to również inne badania dotyczące korzystnego wpływu diety przeciwzapalnej u pacjentów z chorobą nowotworową, które także opublikowano podczas kongresu ASCO. Specjaliści z Dona-Faber Cancer Institute w Bostonie przeprowadzili je u pacjentów w trzecim stadium raka jelita grubego.
Wykazano, iż dieta przeciwzapalna połączona z większym wysiłkiem fizycznym u pacjentów z rakiem jelita grubego aż o 63 proc. zmniejsza ryzyko zgonu (w porównaniu z tymi, którzy pozostali przy tzw. diecie zapalnej).
Dieta przeciwzapalna powinna zawierać produkty o niskim wskaźniku glikemicznym oraz duże ilości błonnika, w tym duże ilości warzyw i owoców oraz kwasów tłuszczowy jedno- i wielonienasyconych. Z kolei dieta prozapalna to taka, która obfituje w produkty wysoce przetworzone i o wysokim wskaźniku glikemicznym, a także w tłuszcze zwierzęce, czerwone mięso oraz słodkie napoje gazowane.
Prof. Booth uważa, iż zarówno wysiłek fizyczny, jak i dieta powinny być „przepisywane” pacjentom jak leki na receptę. Zwraca jednak uwagę, że chorzy onkologiczni potrzebują wsparcia w tym zakresie.
