Podagrycznik – chwast czy naturalne superfood? Zastosowanie, adekwatności i produkty

Chociaż przez właścicieli gospodarstw rolnych, które są nastawione na produkcję roślinną, podagrycznik jest uznawany za chwast, w rzeczywistości jest rośliną o niezwykle cennych adekwatnościach prozdrowotnych. Jest ceniony m.in. za działanie przeciwdrobnoustrojowe, przeciwnowotworowe oraz wspierające funkcjonowanie wątroby, jednak nie są to jedyne adekwatności tej niezwykle popularnej rośliny.

Podagrycznik pospolity, dawniej nazywany diabelską stopką, barszlicą, śnitką, krzemionką oraz kozią stopą, jest niezwykle popularnym chwastem, który jest jednocześnie wykorzystywany w medycynie naturalnej jako panaceum wspierające prawidłowe funkcjonowanie organizmu. Jego nazwa wywodzi się od podagry (inne nazwy choroby to dna moczanowa lub artretyzm) – roślina ta była od dawna wykorzystywana w leczeniu tego przewlekłego schorzenia. Jak wygląda podagrycznik i gdzie występuje? Jakie składniki zawiera podagrycznik pospolity i jakie ma adekwatności? Sprawdź więcej informacji na temat tej niezwykle wartościowej z punktu widzenia medycyny ludowej rośliny!

Jak wygląda podagrycznik pospolity? Występowanie rośliny

Produkty wspomagające w stosowaniu diety

Sprawdź produkty wspomagające stosowanie diety:

Odchudzanie i oczyszczanie

Preparaty wapnia

Podagrycznik pospolity (Aegopodium podagraria) to wieloletnia roślina należąca do rodziny selerowatych (Apiaceae). Łodyga podagrycznika jest gładka lub delikatnie owłosiona i dorasta do wysokości 50–100 cm. Przekrój łodygi podagrycznika jest trójkątny, poza tym jest ona w środku pusta. Roślina ma drobne kwiaty koloru białego lub rzadziej jasnożółtego, które tworzą złożone baldachy. Owoce podagrycznika pospolitego są barwy brunatnej i rozpadają się na dwie brunatne rozłupki z jaśniejszymi żebrami. Roślina kwitnie od czerwca do lipca i wyróżnia się lekko marchewkowym zapachem oraz korzennym smakiem. Można ją dość łatwo pomylić z barszczem Sosnowskiego, który charakteryzuje się wysoką toksycznością. Podagrycznik preferuje stanowiska zacienione – występuje zwłaszcza w lasach, przydrożnych rowach, zaroślach oraz nad brzegami cieków wodnych, poza tym można go spotkać przy drogach oraz ogrodzeniach.

Podagrycznik jako uciążliwy chwast, który leczy

W Polsce podagrycznik pospolity jest traktowany jako uciążliwy chwast, ponieważ zasiedla również pola i przydomowe ogrody, stanowiąc poważne zagrożenie dla upraw rolniczych, warzywnych i owocowych. Roślina preferuje stanowiska próchnicze i zasobne w składniki pokarmowe, w tym w azot, konkurując z roślinami użytkowymi o wodę, składniki pokarmowe niezbędne do ich prawidłowego wzrostu i rozwoju oraz o światło, poza tym bardzo gwałtownie się rozprzestrzenia, prowadząc do szybkiego wyjałowienia gleby. W przydomowych ogrodach podagrycznik zachwaszcza również stanowiska z kwiatami ozdobnymi. Roślina jest też częstym miejscem pasożytowania części patogenów przyczyniających się do rozwoju groźnych chorób grzybowych takich jak mączniak prawdziwy i rzekomy. Na podagryczniku żerują również szkodliwe owady, do których zalicza się larwy muchówek, pluskwiaki oraz niektóre gatunki chrząszczy. Eliminacja podagrycznika pospolitego wymaga dokładnego usunięcia wszystkich korzeni i kłączy byliny oraz zastosowania odpowiednich środków ochrony roślin.

Pomimo negatywnego wpływu na uprawy rolnicze, warzywnicze i sadownicze podagrycznik pospolity jest również rośliną pożyteczną. Za swoje adekwatności i działanie jest ceniony między innymi w ziołolecznictwie, gdyż może przynieść wiele korzyści zdrowotnych. Roślina stanowi nieocenione wsparcie między innymi przy leczeniu dny moczanowej, poza tym cenne właściwości lecznicze podagrycznika są wykorzystywane przy leczeniu wielu innych rozmaitych schorzeń i dolegliwości.

Skład podagrycznika pospolitego

Chociaż podagrycznik jest uważany przez plantatorów za chwast, powinniśmy pamiętać, iż stanowi cenne źródło wartościowych substancji, które wpływają korzystnie na nasze zdrowie. Do najważniejszych substancji o adekwatnościach prozdrowotnych, jakie możemy spotkać w podagryczniku, zalicza się:

• flawonoidy, kwasy fenolowe oraz kumaryny;
• olejki eteryczne;
• luteinę;
• cholinę;
• karoten;
• glukozę i fruktozę;
• kwas chlorogenowy oraz kawowy;
• poliacetyleny;
• witaminy, w tym zwłaszcza witaminę C i E;
• mikroelementy, do których zalicza się cynk, potas, mangan, bor, wapń, żelazo i miedź.

Dzięki swojemu bogatemu składowi podagrycznik pospolity od setek lat jest wykorzystywany w medycynie naturalnej.

Podagrycznik – zbiór i przechowywanie

Zbiór ziela podagrycznika pospolitego najlepiej wykonać na przełomie kwietnia i maja, z kolei kwiaty rośliny zbiera się w terminie od czerwca do lipca. Korzenie podagrycznika zbieramy natomiast jesienią. Najlepiej wybierać miejsca do zbioru położone jak najdalej od dróg o znacznym natężeniu ruchu. Przystępując do zbioru, warto być czujnym, ponieważ podagrycznik łatwo pomylić z barszczem Sosnowskiego – zawarte w nim furanokumaryny mogą doprowadzić do oparzeń, poza tym mogą podrażniać drogi oddechowe i oczy. Po zbiorze zarówno łodygi, jak i liście oraz kwiaty podagrycznika należy dokładnie wysuszyć, a następnie umieścić w szczelnym pojemniku. Suszone ziele podagrycznika w odpowiednich warunkach możemy przechowywać choćby przez 2 lata, bez utraty jego cennych adekwatności.

Właściwości lecznicze podagrycznika

Warto wiedzieć, iż podagrycznik ma bardzo szerokie właściwości zdrowotne, stąd też jest często zaliczany do tzw. grupy superfood. Podagrycznik pospolity będzie między innymi doskonałym wsparciem przy chorobach reumatycznych, poza tym stosuje się go również przy bólach stawów oraz nerwu kulszowego. Roślina jest także polecana przy dolegliwościach ze strony układu pokarmowego, do których zalicza się m.in. zaburzenia pracy jelit, biegunki oraz niestrawność. Sprawdzi się dodatkowo przy problemach z układem moczowym – szczególnym wskazaniem do stosowania podagrycznika jest kamica nerkowa i zapalenie pęcherza moczowego. Podagrycznik pomaga też w usuwaniu nadmiaru wody z organizmu.

Na uwagę zasługuje również działanie przeciwbólowe podagrycznika pospolitego, które łagodzi dolegliwości bólowe towarzyszące dnie moczanowej oraz stawom. Roślina może też okazać się bardzo dobrym wsparciem przy leczeniu hemoroidów (maści zawierające podagrycznik) oraz przy gojeniu się ran. Podagrycznik pospolity wspomaga również pracę wątroby oraz detoksykację organizmu, poza tym pomaga w pozbyciu się nadmiaru kwasu moczowego z organizmu. Znane są też adekwatności uspokajające i wyciszające podagrycznika, poza tym stosuje się go również jako środek łagodzący trądzik. Ze świeżo zebranego ziela podagrycznika pospolitego można również zrobić maseczki kosmetyczne.

Jak prawidłowo stosować podagrycznik pospolity?

Szczególną popularnością cieszy się ziele podagrycznika pospolitego przygotowane i spożywane w postaci naparu. Przygotowanie takiego specyfiku nie jest trudne – wystarczy wsypać do szklanki łyżkę suszu, a następnie zalać ją 300 ml gorącej wody. Następnie należy zaparzać napar przez ok. 15 minut – po tym czasie specyfik nadaje się do spożycia. Zaleca się picie naparu z podagrycznika do 3 razy dziennie. Napar z podagrycznika pospolitego można też stosować do przemywania skóry twarzy, szyi oraz pleców.

Podagrycznik pospolity może również stanowić wartościowy dodatek na surowo do różnego rodzaju sałatek, zup i wielu innych potraw, nadając im niepowtarzalny aromat. Część osób przygotowuje również leczniczy ocet z podagrycznika, który wspomaga walkę z dną moczanową. W aptece dostępny jest natomiast działający rozgrzewająco i przeciwzapalnie olej z podagrycznikiem oraz podagrycznik w kapsułkach będący cennym suplementem diety. jeżeli zamierzasz sięgać po suplementy diety z podagrycznikiem, upewnij się wcześniej, czy nie masz przeciwwskazań do korzystania z nich.

Najważniejsze przeciwwskazania do stosowania podagrycznika

Podagrycznik, chociaż jest ceniony za liczne adekwatności prozdrowotne, ma również pewne przeciwwskazania do stosowania, zatem nie każdy powinien go używać. Nie zaleca się przyjmowania podagrycznika przez kobiety w ciąży oraz matki karmiące piersią, poza tym rośliny nie powinny stosować dzieci. jeżeli chorujesz przewlekle lub przyjmujesz jakiekolwiek leki, dla swojego bezpieczeństwa omów wcześniej stosowanie podagrycznika z lekarzem. Pamiętaj też, iż w niektórych przypadkach spożycie podagrycznika może przyczynić się do wystąpienia szeregu działań niepożądanych, do których zalicza się przede wszystkim nudności, wymioty, biegunkę, wzdęcia oraz zgagę. Dotyczy to zarówno spożycia świeżych liści podagrycznika, jak i soków oraz naparów z tej rośliny.