Pembrolizumab z chemioradioterapią w leczeniu raka sromu

Wyniki badania fazy 2. (NCT04430699) sugerują, iż dodanie pembrolizumabu do standardowej chemioradioterapii może znacząco poprawić wyniki leczenia u pacjentek z nieresekcyjnym rakiem sromu — rzadkim, ale trudnym do leczenia nowotworem.

W badaniu fazy 2. (NCT04430699) oceniano skuteczność i bezpieczeństwo połączenia pembrolizumabu (immunoterapia) z klasycznym schematem chemioterapii cisplatyną oraz radioterapią u pacjentek z nieresekcyjnym rakiem sromu. Po zakończeniu chemioradioterapii podawano terapię podtrzymującą pembrolizumabem. Badanie objęło 24 pacjentki z histologicznie potwierdzonym rakiem płaskonabłonkowym sromu, które nie kwalifikowały się do zabiegu chirurgicznego ze względu na miejscowe zaawansowanie choroby lub obecność przerzutów.

Wyniki badania przedstawione podczas kongresu American Society of Clinical Oncology (ASCO) w 2025 roku wskazują na obiecującą skuteczność terapii skojarzonej. Wskaźnik odpowiedzi obiektywnej (ORR) wyniósł aż 75 proc., w tym 37,5 proc. pacjentek osiągnęło całkowitą remisję nowotworu. Po 6 miesiącach obserwacji wskaźnik przeżycia wolnego od nawrotu choroby (RFS) utrzymywał się na poziomie 70 proc. (95 proc. przedział ufności: 48–85 proc.).

Profil bezpieczeństwa terapii był zadowalający. Działania niepożądane stopnia 3. i 4. odnotowano u mniejszości pacjentek — najczęściej były to hematologiczne powikłania, takie jak neutropenia i anemia, które wymagały interwencji medycznej, ale były kontrolowane standardowymi metodami leczenia. Wystąpiły także pojedyncze przypadki cięższych działań niepożądanych, takich jak zapalenie płuc lub zapalenie tarczycy, które wymagały krótkotrwałej terapii steroidowej. Żadna z pacjentek nie przerwała terapii z powodu działań niepożądanych stopnia 3. lub wyższego, a odsetek poważnych powikłań był zgodny z wcześniejszymi doświadczeniami z podobnymi schematami leczenia. Brak było zgonów związanych z leczeniem.

Wyniki sugerują, iż dodanie pembrolizumabu do standardowej chemioradioterapii może znacząco poprawić wyniki leczenia u pacjentek z nieresekcyjnym rakiem sromu — rzadkim, ale trudnym do leczenia nowotworem. Ponieważ liczba pacjentek w badaniu była niewielka, konieczne są dalsze badania w większych grupach, aby potwierdzić te obiecujące efekty.