Odkryto nowe informacje na temat roli limfocytów T gamma delta w 33 typach nowotworów

biegowelove.pl 1 miesiąc temu

Nowe badanie opublikowane w Prasa komórkowa Ujawnia ważne spostrzeżenia na temat roli komórek T gamma delta w 33 typach nowotworów, podkreślając ich potencjał jako biomarkerów klinicznych i celów terapeutycznych w leczeniu raka. Ta wszechstronna analiza, prowadzona przez zespół naukowców z Moffitt Cancer Center, stanowi poważny postęp w zrozumieniu tych wyjątkowych komórek odpornościowych i ich wpływu na wyniki leczenia raka u pacjentów.

Pomimo statusu mniejszości w społeczności limfocytów T, komórki T gamma delta są coraz częściej rozpoznawane ze względu na ich podwójną zdolność do angażowania wrodzonej i adaptacyjnej odpowiedzi immunologicznej. Naukowcy z Moffitt we współpracy z naukowcami z Dartmouth College i Duke University wykorzystali nowy algorytm obliczeniowy do analizy krajobrazu receptorów komórek T gamma-delta w 11 000 nowotworów, tworząc wielkoskalową bazę danych śledzącą postęp raka i reakcje na różne metody leczenia zwłaszcza immunoterapię. .

To jak znaleźć igłę w stogu siana. Po dwóch latach prób przesiewowych obejmujących prawie 700 miliardów odczytów sekwencjonowania RNA nowotworu, nasz algorytm wydestylował 3,2 miliona odczytów komórek T gamma delta, które są niezwykle przydatne do badania klonalności komórek T gamma delta. „Nasze odkrycia sugerują, iż różnorodność i klonalność limfocytów T gamma delta może znacząco wpłynąć na przeżycie pacjentów i skuteczność leczenia”.


Doktor Xuefeng Wang, kierownik Katedry Biostatystyki i Bioinformatyki w Moffitt oraz główna osoba kontaktowa w sprawie badania

Kluczowe wnioski z badania obejmują:

  • Utwórz bazę danych:W wyniku wyszukiwania uzyskano obszerną bazę danych dotyczącą sekwencji gamma-delta receptorów komórek T dla wielu typów nowotworów, co stanowi cenne źródło do ciągłych badań nad tymi składnikami układu odpornościowego.
  • Potencjalne biomarkery: W analizie zidentyfikowano kilka genów, które mogą służyć jako biomarkery prognostyczne, różniących się znacznie w przypadku różnych typów nowotworów, w tym raka płaskonabłonkowego głowy i szyi oraz raka jelita grubego.
  • Odpowiedź na immunoterapię: Badanie ujawniło, iż wyższy stopień wzbogacenia genetycznego w receptory komórek T gamma delta wiąże się z lepszą odpowiedzią na immunoterapię, co podkreśla potrzebę spersonalizowanego podejścia do leczenia, które uwzględnia sygnatury komórek T gamma delta.
  • Mikrośrodowisko nowotworu: Badania sugerują, iż komórki T gamma delta są często bogatsze w mikrośrodowiska nowotworu w porównaniu z normalną tkanką, co sugeruje, iż mogą odgrywać wyjątkową rolę w nadzorze immunologicznym.
  • Role specyficzne dla kontekstu: Badanie podkreśla złożoność udziału limfocytów T gamma delta, zauważając, iż ich wpływ na postęp choroby różni się w zależności od molekularnej charakterystyki nowotworu i kontekstu pacjenta.

W miarę rozwoju badania naukowcy będą poszerzać bazę danych, włączając dodatkowe repertuary receptorów komórek T i adnotacje funkcjonalne, w tym analizy sekwencjonowania RNA pojedynczych komórek. Celem tych ciągłych prac jest pogłębienie naszej wiedzy na temat funkcjonalnej roli limfocytów T gamma delta w nowotworze i ich interakcji w mikrośrodowisku nowotworu.

„To badanie nie tylko poszerza naszą wiedzę na temat limfocytów T gamma delta, ale także otwiera nowe horyzonty dla strategii terapeutycznych” – powiedział Wang. „Rozumiejąc konkretną rolę tych komórek w różnych typach nowotworów, możemy opracować lepsze metody leczenia, które poprawią wyniki pacjentów”.

Program immunoonkologii oraz wspólne zasoby biostatystyki i bioinformatyki w firmie Moffitt zapewniły krytyczne wsparcie i stanowią wiodącą wiedzę specjalistyczną w zakresie immunologii obliczeniowej i spersonalizowanej immunoterapii.

Badanie to uzyskało wsparcie Narodowego Instytutu Zdrowia (R01DE030493 i P20GM130454) oraz Narodowego Instytutu Raka (P30-CA076292).

źródło:

Odniesienie do magazynu:

U, X, i in. (2024) Analiza Cancer γδ TCR ujawnia klonalną różnorodność fenotypową i potencjał prognostyczny.. Raporty medycyny komórkowej. doi.org/10.1016/j.xcrm.2024.101764.

Idź do oryginalnego materiału