Czym jest samomiłość?
Seksualność w swej wielowymiarowości jest tematem, o którym milczymy najgłośniej. Owiana ciągłym tabu, nadmiernym wstydem, skrępowaniem, wzbudzająca negatywne, często bardzo skrajne emocje. Dlaczego? Kulturowo, religijnie, tradycyjnie nie jesteśmy nauczeni
w naturalny sposób rozmawiać o seksualności, nie próbujemy jej często zrozumieć, a do pełnego zrozumienia i otwartości na ten aspekt życia najzwyczajniej brakuje nam wiedzy.
Ta wiedza dotyczy rodzajów i stopni niepełnosprawności, ale przede wszystkim tabu związanego z samomiłością. Z jednej strony samo słowo kojarzone jest jedynie z masturbacją, a z drugiej z egoizmem. Żyjemy w świecie, w którym powinniśmy „dawać siebie” innym, żyć dla osoby partnerskiej, rodziny, przyjaciół, współpracowników, pacjentów, uczniów itp.
Aby móc realizować swą seksualność w każdym jej wymiarze: psychicznym, emocjonalnym, fizycznym, w pierwszej kolejności postawmy na miłość do siebie samych. . Pokochanie siebie oznacza danie sobie szansy na odkrycie w sobie ogromnego potencjału oraz schowanej wielkości. Oznacza szczerość wobec siebie i bycie czujnym na swoje potrzeby. To także szacunek, akceptacja i pokochanie siebie za to, kim się jest.1
Akceptacja jako droga do odkrycia swojej cielesności
Motyw seksualności osoby z niepełnosprawnością stanowi częsty temat rozmów, obaw i frustracji. Temat traktowany jest w kategorii problemu i skupia się jedynie na aspekcie ograniczeń fizycznych, intelektualnych, emocjonalnych i/lub psychicznych. Seksualność, a w rezultacie również samomiłość, stają się dla nas trudne i problematyczne, bo nie potrafimy jako społeczeństwo słuchać osób z niepełnosprawnościami. Słuchamy, ale nie słyszymy.
Najbardziej erotycznym organem w naszych ciałach jest mózg, to z niego poprzez neuronowe przewodnictwo, zmysły i bodźce z otaczającego świata, wypływa potrzeba naszego ciała do bycia akceptowanym. W zależności od stopnia czy rodzaju niepełnosprawności pojawia się samoocena, akceptacja lub jej brak. Obraz samego siebie w przypadku osób z wrodzoną lub nabytą niepełnosprawnością może być zupełnie różny. Brak czucia poszczególnych części ciała bezsprzecznie determinuje sposób funkcjonowania.. U osób z niepełnosprawnością wrodzoną występują specyficzne problemy wynikające z zaburzenia procesu tworzenia się schematu ciała, jego świadomości i obrazu. Osoby, które swą sprawność straciły wskutek wypadku, choroby czy urazu, mierzą się z koniecznością nauki „nowego” ciała, poradzenia sobie z utratą sprawności oraz poszukiwaniem nowych sposobów na funkcjonalność ciała.2
Samomiłość z perspektywy fizjologicznej
Samomiłości zwykle towarzyszą nie tylko pobudzenie fizjologiczne, czyli reakcja z ciała, ale również myśli, uczucia, wyobrażenia i fantazje. Masturbacja to samodbałość o swoje ciało, mapowanie ciała i przestrzeń do poznania jego oczekiwań, poznania siebie w każdym wymiarze. W czasie masturbacji skupiamy się na sobie, uczymy się, co nasze ciało lubi, co sprawia mu przyjemność, a co je przebodźcowuje i rozdrażnia.
Dzięki tej wiedzy będzie nam łatwiej tworzyć relację opartą na otwartości i szacunku do własnego ciała. W momencie, gdy się nie znamy, krępujemy czy nie akceptujemy, łatwiej jest wejść w przemocowe relacje, w których możemy mieć poczucie uprzedmiotowienia. Dzięki budowaniu relacji ze swoją cielesnością relaksujemy się i krok po kroku uczymy odpuszczania, braku presji, oczekiwań i napięcia. Autoerotyczny kontakt pozwoli Ci bardziej zaakceptować swoją seksualność. Sami bierzemy „sprawy w swoje ręce” – uczymy się, iż odpowiedzialność za naszą seksualność pomaga nam nie tylko w relacji z samym sobą, ale i w seksualnych kontaktach z innymi3. Samomiłość buduje w nas seksualną asertywność oraz pewność siebie. Satysfakcja seksualna prowadzi do dbałości o zdrowie seksualne.
Samoakceptacja – jak znaleźć czas dla siebie
Prawie 90% Polek znalazło w swoim ciele coś, czego nie akceptujei Problem samoakceptacji dotyczy jednak nie tylko wyglądu. Wiele z nas źle czuje się ze swoją psychiką, umiejętnościami, krytykuje siebie za niedostateczne starania czy zbyt powolny rozwój. Co zrobić, aby zdrowo zakochać się w sobie i dlaczego samoakceptacja jest niezbędna do tego, by mówić o sukcesie osobistym4?
Według American Psychological Association (APA), definicja samoakceptacji to względnie obiektywne poczucie lub uznanie własnych zdolności i osiągnięć wraz z uznaniem i akceptacją własnych ograniczeń. Niezwykle istotną składową samoakceptacji jest świadomość swojego ciała, umiejętne korzystanie z jego możliwości, a nie całkowite skupianie się na ograniczeniach. Często wyjście ze strefy komfortu nie jest proste. Żyjemy w świecie ograniczeń, porównywania się, presji i dążenia do bliżej nieokreślonego ideału.
Samoakceptacja to zdolność przeżywania przyjemności z różnych aspektów seksualności, nie tylko tych erotycznych, ale również pozaerotycznych skupionych na doświadczaniu czułości wobec siebie i swojego ciała. To samozaopiekowanie się sobą, zwracanie uwagi na rzeczy i sytuacje, które sprawiają nam przyjemność oraz odcięcie się od relacji toksycznych, które wpływają na nas negatywnie.
Często od osób, które zgłaszają się do mojego gabinetu słyszę: „ale ja nie mam na takie rzeczy czasu”. Musimy wrócić trochę „do początku”. Osoby zgłaszające się do gabinetu są w stanie poświęcać wiele godzin na rehabilitację, na konsultacje specjalistyczne, leczenie zabiegowe.
i farmakologiczne, a przecież równie ważna jest uważność na swoje ciało, na samomiłość, gdyż przyjemność płynąca z ciała pomaga rozluźnić mięśnie i ma niebagatelny wpływ na spastyczność, całościowo wpływa pozytywnie na nasze zdrowie psychiczne i fizyczne.
Jak dobrze znamy swoje ciało? Jak często się mu przyglądamy? Jak często mówimy sobie miłe rzeczy, a jak często zwracamy uwagę na kompleksy? Ciało jest z nami całe życie. ., W ciele odczuwamy wszystkie emocje – ono reaguje razem z nami na zapach, na radość, na stres, na zakochanie, na smutek. Ono oczekuje od nas i potrzebuje samomiłości.
Jak dbać o samoakceptację?
Czy samoakceptacji i automiłości można się nauczyć? O ile możemy znaleźć sposoby skutecznej masturbacji i użyć gadżetów w ramach rehabilitacji seksualnej, o tyle nie będą one miały wpływu na samorozwój i pracę nad postrzeganiem siebie, gdy będą odbywały się w sposób mechaniczny, nastawiony na regulację skumulowanych w ciele napięć (wtedy prosta droga do kompulsji i używania ciała jedynie do redukcji stresu i napięć). Takie zachowanie ma kilka wspólnego z samomiłością, gdyż nie poświęcamy wtedy czasu w czerpanie przyjemności, osiąganie satysfakcji i poznawanie swojego ciała, a jedynie na regulację innych emocji, często wynikających z braku akceptacji.
Ćwicz samoakceptację poprzez tworzenie wartościowych relacji, sztukę efektywnego relaksu, przyjmuj komplementy – nie neguj ich i postaraj się nimi cieszyć. Dbaj o ciało – wykonuj badania profilaktyczne, znajdź aktywność fizyczną, która sprawi Ci euforia i frajdę. Inspiruj się postawą innych osób, ale nie porównuj się do nich. Traktuj siebie z czułością. Sprawiaj sobie miłe niespodzianki, dbaj o relaks, wybaczaj błędy, one nie są Twoją porażką,
a zdobywaniem nowych doświadczeń5
W zwierciadle ku samomiłości
Wycisz wewnętrznego krytyka. o ile na co dzień towarzyszy Ci głos, który ciągle mówi, co można zrobić lepiej, przyjrzyj się, w jaki sposób reaguje na owego krytyka Twoje ciało. Czy jest w ciągłym napięciu i czy ma on coś wspólnego z ciałopozytywnością, czy bardziej mierzy Cię z ciągłymi oczekiwaniami. Samomiłość nie jest zjawiskiem łatwym, ale zauważ, iż ciało jest Twoim najbardziej osobistym doznaniem. Pozwól mu wejść z samym sobą w najbardziej intymną relację w wymiarze emocjonalnym i fizycznym. Dzięki temu zaakceptujesz najważniejszą osobę w swoim życiu – siebie. Czy nie uważasz, iż warto poznać je bliżej?
Bibliografia
Izdebski, A. Długołęcka, D. Radomski: Psychoseksualne funkcjonowanie osób
z niepełnosprawnością fizyczną Studium badawcze, Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra 2016
Sexedpl: Dorastanie w miłości, bezpieczeństwie i zrozumieniu, Warszawa 2022
Lew-Starowicz, A. Długołęcka: Seks trzyma nas przy życiu. Rehabilitacja seksualna
w chorobach somatycznych, Warszawa 2015
Jasiewicz: Ciałoterapia, Edipresse Książki, 2018
Czerni: Algebraicznie o cielesności, Stowarzyszenie Kultury Obywatelskiej „Scena myśli” 30. 01. 2009
Rzepka: Zdrowie seksualne, Wydawnictwo WSEW, Mysłowice 2007
