Nowe podejście terapeutyczne w raku jajnika opornym na platynę

W randomizowanym, otwartym badaniu III fazy ROSELLA wykazano, iż dodanie selektywnego antagonisty receptora glikokortykoidowego – relakorylantu – do nab-paklitakselu u pacjentek z nabłonkowym rakiem jajnika opornym na platynę prowadzi do statystycznie istotnego wydłużenia czasu przeżycia wolnego od progresji choroby (PFS) oraz wykazuje klinicznie istotną poprawę całkowitego przeżycia (OS) już w analizie pośredniej.

Badanie ROSELLA przeprowadzono w 117 ośrodkach w 14 krajach. Włączono 381 pacjentek ≥18 r.ż. z rakiem nabłonkowym jajnika, otrzewnej lub jajowodu opornym na platynę, po maksymalnie trzech liniach leczenia (w tym obowiązkowo z bewacyzumabem), z mierzalną chorobą wg RECIST v1.1 i stanem sprawności określonym wg ECOG 0–1. Uczestniczki randomizowano 1:1 do relakorylantu (150 mg doustnie dzień przed, w dniu i dzień po podaniu) + nab-paklitakselu (80 mg/m² i.v. w dniach 1, 8 i 15 cyklu 28-dniowego) lub do monoterapii nab-paklitakselem (100 mg/m² według tego samego schematu).

W analizie pierwotnej wykazano, że zastosowanie relakorylantu w skojarzeniu z nab-paklitakselem istotnie statystycznie wydłuża PFS, oceniany przez niezależny zespół centralny według kryteriów RECIST v1.1. Mediana PFS w grupie otrzymującej leczenie skojarzone wyniosła 6,54 miesiąca, w porównaniu do 5,52 miesiąca w grupie otrzymującej wyłącznie nab-paklitaksel (HR 0,70, 95% CI: 0,54–0,91, p = 0,0076).

W zaplanowanej analizie pośredniej odnotowano również poprawę OS. Mediana OS w grupie relakorylant + nab-paklitaksel wyniosła 15,97 miesiąca, podczas gdy w grupie kontrolnej – 11,50 miesiąca (HR = 0,69; 95% CI: 0,52–0,92; p = 0,0121).

Co istotne, korzyści z terapii skojarzonej były spójne w analizowanych podgrupach pacjentek, w tym u kobiet starszych, wcześniej intensywnie leczonych, z krótkim czasem wolnym od nawrotu (Platinum-Free Interval, PFI), a także z dużym obciążeniem chorobą. Dodatkowo, w grupie otrzymującej leczenie skojarzone zaobserwowano zmniejszoną częstość występowania wodobrzusza, co może wskazywać na korzystny wpływ terapii na kontrolę objawów choroby.

Najczęstsze działania niepożądane (neutropenia, anemia, zmęczenie, nudności) odpowiadały znanym efektom ubocznym nab-paklitakselu. Neutropenia była dobrze kontrolowana bez konieczności stosowania G-CSF, a przypadki gorączki neutropenicznej lub sepsy były rzadkie.

Populacja objęta badaniem miała niekorzystne rokowanie – wszystkie pacjentki były wcześniej leczone bewacyzumabem i taksanami, a znaczna część otrzymała wcześniej inhibitory PARP. Ze względu na brak nakładającej się toksyczności relakorylantu i bewacyzumabu, w tej chwili trwają badania nad terapią trójlekową: relakorylant + nab-paklitaksel + bewacyzumab.

Dalsze badania porównujące skuteczność omawianego schematu względem terapii celowanych są istotne dla przyszłej strategii leczenia i sekwencjonowania terapii.