Mirdametynib ma być stosowany u dorosłych i dzieci z nerwiakowłókniakowatością typu 1 (chorobą von Recklinghausena), u których występują objawowe nerwiakowłókniaki splotowate nienadające się do całkowitej resekcji.
Zatwierdzenie wniosku o dopuszczenie do obrotu tego produktu leczniczego, który otrzymał priorytetową ocenę, w rzadkiej chorobie pediatrycznej, oznaczenie w trybie przyspieszonym i nadanie statusu leku sierocego, opierało się na ogólnym wskaźniku odpowiedzi (ORR) ocenianym w wieloośrodkowym, jednoramiennym badaniu fazy IIb ReNeu.
Do badania włączono 58 dorosłych i 56 pacjentów pediatrycznych z objawowymi nerwiakowłókniakami splotowatymi (plexiform neurofibromas, PN) związanymi z NF1. Potwierdzone ORR wynosiły odpowiednio 41 proc. i 52 proc. u dorosłych i dzieci.
Potwierdzony ORR zdefiniowano jako odsetek pacjentów z całkowitą odpowiedzią – zdefiniowaną jako zanik docelowego PN lub częściową odpowiedź – zdefiniowaną jako 20 proc. lub większe zmniejszenie objętości PN w ciągu 2-6 miesięcy podczas 24-cyklowej fazy leczenia.
Działania niepożądane występujące u co najmniej 25 proc. dorosłych obejmowały wysypkę, biegunkę, nudności, bóle mięśniowo-szkieletowe, wymioty i zmęczenie. Występowały one także u co najmniej 25 proc. pacjentów pediatrycznych, były to: wysypka, biegunka, ból mięśniowo-szkieletowy, ból brzucha, wymioty, ból głowy, zanokcica, dysfunkcja lewej komory i nudności. Najczęstszymi nieprawidłowościami laboratoryjnymi stopnia 3. i 4. były zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej u dorosłych i dzieci oraz zmniejszenie liczby neutrofili u dzieci.
Mirdametynib może również powodować dysfunkcję lewej komory i toksyczne działanie na oczy, w tym niedrożność żył siatkówki, odwarstwienie nabłonka barwnikowego siatkówki i niewyraźne widzenie. Należy wstrzymać podawanie preparatu, zmniejszyć dawkę lub na stałe przerwać stosowanie w zależności od nasilenia działań niepożądanych.
