Wyższy wskaźnik masy ciała (BMI) może mieć wpływ na efektywność prowadzonego leczenia ortodontycznego m.in. ze względu na podwyższony poziom biomarkerów stanu zapalnego oraz silniejsze odczuwanie bólu. Potwierdza to badanie przeglądowe naukowców z Instytutu Zdrowia Jamy Ustnej Eastmana na Uniwersytecie w Rochester (USA). Wyniki badań zostały opublikowane 7 lutego w czasopiśmie „Seminars in Orthodontics”.
– Ortodonci i dentyści powinni uwzględniać wskaźnik BMI w diagnostyce i planowaniu leczenia ortodontycznego oraz edukować pacjentów na temat negatywnego wpływu otyłości na zdrowie ogólne i zdrowie jamy ustnej – napisali autorzy badania z zespołu kierowanego przez dr. Dimitriosa Michelogiannakisa.
Naukowcy z Rochester przeanalizowali badania dotyczące wpływu podwyższonego BMI na rozwój struktur szkieletowych i zębowych organizmu oraz czynniki takie jak stan przyzębia czy dyskomfort pacjenta. Ich celem było podsumowanie związku między otyłością a ortodoncją, podkreślenie implikacji klinicznych oraz wskazanie kierunków przyszłych badań.
Prognatyzm żuchwowy i stężenia biomarkerów stanu zapalnego
Badania sugerują, iż u osób z otyłością mogą występować różnice w morfologii czaszkowo-twarzowej, w tym prognatyzm (żuchwowy lub żuchwy i szczęki), większa wysokość podstawy czaszki oraz większa grubość kory żuchwy. Jednak niektóre prace nie wykazały istotnych różnic w budowie szkieletowej, a jedno badanie prowadzone na przestrzeni wielu lat nie odnotowało znaczących różnic w tempie wzrostu między otyłymi i nieotyłymi dziećmi podczas leczenia ortodontycznego.
Wyniki badań długoterminowych dotyczących wpływu otyłości na przemieszczanie zębów są niejednoznaczne. Część z nich wskazuje na niewielkie przyspieszenie początkowego etapu ruchu zębów, inne nie dowodzą żadnego związku lub mówią wręcz o jego spowolnieniu. Eksperymentalne badania sugerują, iż otyłość może nasilać stan zapalny i przebudowę tkanek przyzębia podczas przemieszczania zębów, co może zwiększać ryzyko utraty kości wyrostka zębodołowego lub resorpcji korzeni.
Ponadto u pacjentów z wyższym BMI, poddawanych leczeniu ortodontycznemu, odnotowano wyższe stężenia biomarkerów zapalnych w płynie dziąsłowym i w ślinie, co wskazuje na zapalenie przyzębia, choć nie stwierdzono istotnych różnic klinicznych w indeksie dziąsłowym i indeksie płytki nazębnej. Natomiast wyniki badań dotyczących wpływu otyłości na przestrzeganie zaleceń i odczuwanie bólu okazały się sprzeczne – choć niektóre z nich sugerują, iż osoby z wyższym BMI rzadziej noszą aparaty zgodnie z zaleceniami, wymagają też większej liczby wizyt oraz silniej odczuwają dolegliwości.
„Otyłość ma wielowymiarowy wpływ na przebieg leczenia ortodontycznego”
Niemniej praca naukowców z University of Rochester nie była wolna na ograniczeń – większość badań dotyczących BMI i leczenia ortodontycznego miała charakter przekrojowy, retrospektywny lub krótkoterminowy, co podkreśla potrzebę dłuższych badań prospektywnych.
– Otyłość ma wielowymiarowy wpływ na przebieg leczenia ortodontycznego, ponieważ podwyższony wskaźnik BMI może oddziaływać na rozwój czaszkowo-twarzowy, reakcję tkanek przyzębia, poziom biomarkerów stanu zapalnego czy mikrobiom jamy ustnej, a także odczuwanie bólu podczas leczenia ortodontycznego – podsumowali autorzy pracy pt. „Obesity and orthodontic treatment: A scoping review”.
W jakich sytuacjach klinicznych można jednoznacznie mówić o przewadze ortodoncji cyfrowej nad tradycyjnymi rozwiązaniami? Zdaniem lek. dent. Pawła Machały – specjalisty ortodoncji posiadającego wieloletnie doświadczenie w leczeniu aparatami stałymi i ruchomymi oraz prowadzącego kompleksowe terapie ortodontyczno-chirurgiczne – rozwiązania cyfrowe są wyjątkowo przydatne m.in. w diagnostyce ortodontycznej. – Korzyści związane z diagnostyką cyfrową to przede wszystkim powtarzalność tego typu badań i możliwość ich porównywania. Łatwiej jest też przenosić i kopiować dane pacjenta. Wszystko to sprawia, iż możemy łatwiej kontrolować cały proces leczniczy – twierdzi ekspert.
Źródła: https://www.drbicuspid.com/
https://www.semortho.com/
