Studenci stomatologii University of Minnesota w praktyce uczą się pracy z wymagającymi pacjentami, w tym osobami z niepełnosprawnościami oraz seniorami. W ramach uczelni działa bowiem Klinika Specjalnych Potrzeb Zdrowotnych (Special Healthcare Needs Clinic), gdzie zdobywają oni kompetencje w pracy z pacjentami wymagającymi szczególnego podejścia medycznego, psychologicznego i organizacyjnego.
Special Healthcare Needs Clinic to wyjątkowa jednostka Uniwersytetu Minnesoty, która zapewnia kompleksową opiekę stomatologiczną pacjentom z chorobami ogólnoustrojowymi, niepełnosprawnościami rozwojowymi i fizycznymi, a także osobom starszym.
Jak podkreśla dr Natalie Jones, dyrektor placówki, zakres jej działalności jest znacznie szerszy niż mogłaby sugerować nazwa. – Do kliniki trafiają m.in. pacjenci przed poważnymi zabiegami medycznymi, osoby po radioterapii głowy i szyi wymagające kwalifikacji chirurgicznej, pacjenci w spektrum autyzmu potrzebujący dodatkowego wsparcia czy osoby, które z powodu ograniczeń ruchowych nie są w stanie korzystać z tradycyjnego gabinetu stomatologicznego. Wspólnym mianownikiem jest potrzeba zwiększonego wsparcia emocjonalnego, rozwojowego lub medycznego – mówi
Odpowiedź na realne potrzeby systemu
Wysokie zapotrzebowanie na tego typu opiekę sprawiło, iż zespół kliniki postanowił włączyć do pracy z wymagającymi grupami pacjentów studentów stomatologii. Początkowo do odbywania praktyk zaproszono studentów IV roku, jednak raz ze wzrostem liczby świadczeń pojawiła się potrzeba dodatkowego personelu asystującego. Dlatego – we współpracy z dr Teresą Fong, dyrektor kliniki stomatologii dziecięcej – do programu włączono również studentów III roku w ramach ich zajęć klinicznych.
Jak zauważa dr Jones, wczesne zetknięcie się ze specyfiką pracy znacząco obniża barierę lęku przed późniejszym kontaktem z tego typu pacjentami. – Studenci, którzy trafiają do kliniki na III roku, wracają rok później z dużo większą pewnością siebie i świadomością potrzeb pacjentów – dodaje.
Rosnące zainteresowanie i konkretne liczby
Sukces inicjatywy pokazuje przede wszystkim dynamiczny wzrost zainteresowania programem. W 2024 r. trzytygodniowe praktyki w Special Healthcare Needs Clinic odbyło 35 studentów IV roku. W 2025 r. 48 studentów III roku wzięło udział w programie asystenckim, a kolejnych 44 studentów IV roku zapisało się na pełny cykl szkoleniowy. Łącznie w latach 2024-2025 przez Klinikę Specjalnych Potrzeb Zdrowotnych przewinęło się 131 studentów, a wszystko wskazuje na to, iż liczba ta będzie przez cały czas rosła.
Zdaniem dr Jones, doświadczenie w pracy z wymagającymi pacjentami jest najważniejsze dla wszystkich przyszłego lekarza dentysty, niezależnie od planowanej ścieżki kariery. Program uczy ich zadawania adekwatnych pytań, elastycznego planowania leczenia oraz prawidłowej komunikacji. Ma to przeciwdziałać sytuacjom, w których tego typu pacjenci są odsyłani z gabinetów z powodu braku przygotowania stomatologów.
Lekcja, która zmienia spojrzenie na zawód
Dla wielu studentów program praktyk w Special Healthcare Needs Clinic okazał się punktem zwrotnym. Zachary Schepers, który ukończy studia w przyszłym roku, podkreśla, iż zdobył realne umiejętności leczenia pacjentów obciążonych medycznie – od wypełnień i koron po protezy i ekstrakcje. Uważa także, iż dzięki temu będzie mógł w przyszłości efektywnie udzielać pomocy pacjentom z chorobami współistniejącymi czy ograniczeniami ruchowymi.
Ella Welsh – także przyszłoroczna absolwentka – przyznaje, iż doświadczenie zainspirowało ją do wyboru dalszej drogi zawodowej. Po ukończeniu studiów rozpocznie bowiem rezydenturę w szpitalu Hennepin County Medical Center. – Praca w Special Healthcare Needs Clinic uświadomiła mi, jak istotny jest dostęp do leczenia stomatologicznego i jak szerokie możliwości daje lekarzowi dentyście praca z pacjentami o specjalnych potrzebach zdrowotnych – powiedziała.
Źródło: https://dentistry.umn.edu/
O największe problemy związane z kształceniem przeddyplomowym lekarzy dentystów w Polsce zapytaliśmy przedstawiciela samorządu lekarskiego – lek. dent. Pawła Baruchę, wiceprezesa NIL, przewodniczącego Komisji Stomatologicznej NIL. – Największym problemem jest brak kadry, a przede wszystkim nie tyle jej brak, co brak perspektyw na to, żeby ta kadra się utrzymała i rozwijała – podkreślił.
