Jednak wyniki badań w tym zakresie były jak dotąd wewnętrznie sprzeczne. W tej sytuacji zespół badaczy z Tajwanu postanowił sprawdzić przydatność metforminy w leczeniu zwyrodnienia plamki żółtej.
Badacze przejrzeli dostępne materiały i dane znajdujące się w bazach Ovid MEDLINE/Embase, Cochrane Library i Web of Science od momentu rozpoczęcia działania, z datą końcową 3 sierpnia 2022. Sprawdzono i poddano analizie badania opisujące związek między stosowaniem metforminy a prawdopodobieństwem wystąpienia AMD. Skorygowane ilorazy szans (OR) AMD zostały wyodrębnione i połączone z metaanalizą modelu efektów losowych.
Przeprowadzono analizy podgrup w oparciu o podtypy AMD, pochodzenie etniczne, projekt badania, płeć i potwierdzenie rozpoznania zwyrodnienia plamki żółtej związanego z wiekiem. Łącznie stworzono metaaanlizę obejmującą 9 badań obserwacyjnych z udziałem 1 446 284 pacjentów.
Wykazała ona, iż stosowanie metforminy wiązało się ze znacznym zmniejszeniem prawdopodobieństwa wystąpienia zwyrodnienia plamki żółtej związanego z wiekiem (łączne OR = 0,81, 95-proc. przedział ufności [CI]).
Analizy podgrup wykazały, iż stosowanie metforminy nie było istotnie związane poprawą stanu pacjentów z suchą lub wysiękową postacią AMD; działała ona niezależnie od tego, jaka wystąpiła postać zwyrodnienia plamki żółtej związanego z wiekiem. Populacje osób rasy czarnej (połączone OR = 0,61, 95 proc. CI) i Latynosów (połączone OR = 0,85, 95 proc. CI) wykazały istotnie niższe prawdopodobieństwo wystąpienia zwyrodnienia plamki żółtej związanego z wiekiem.
Badania jednoznacznie wskazują ze schorzenie to częściej występuje u osób rasy białej niezależnie od płci.
Opracował Marek Meissner
