Leż, nie ruszaj się, przyj. Nacinam. Jak się rodzi z warszawską „położną gwiazd”

Nie reagowała na płacz ani krzyk. Prosiłam, żeby przestała, żeby zabrała rękę. Odpychałam się nogami, żeby znaleźć się jak najdalej od niej. A ona z niewzruszoną miną i skupieniem na twarzy kontynuowała najbardziej bolesne „badanie” w moim życiu