Kłopoty z pamięcią to nie zawsze choroba Alzheimera

termedia.pl 3 miesięcy temu

Zdjęcie: 123RF

Naukowcy z amerykańskiej Mayo Clinic ustalili nowe kryteria zespołu utraty pamięci u osób starszych, który można pomylić z chorobą Alzheimera. Zespół neurodegeneracyjny z przewagą układu limbicznego (LANS), który je powoduje, postępuje wolniej i ma lepsze rokowanie.

Nie zawsze oznacza demencję

Łagodna utrata pamięci może być normalną częścią starzenia się i niekoniecznie oznacza demencję. Na chorobę Alzheimera każdego roku zapada tylko 1 proc. osób powyżej 65. roku życia z normalnymi problemami z pamięcią związanymi z wiekiem.

– W naszej pracy klinicznej widzimy pacjentów, których objawy pamięci wydają się przypominać chorobę Alzheimera, ale gdy spojrzymy na ich obrazowanie mózgu lub biomarkery, jasne jest, iż nie mają tej choroby. W tym artykule opisujemy inny zespół chorobowy, który pojawia się znacznie później w życiu. Często objawy ograniczają się do pamięci i nie będą miały wpływu na inne obszary poznawcze, więc rokowanie jest lepsze niż w przypadku choroby Alzheimera. Do tej pory nie było konkretnej diagnozy medycznej, na którą można by wskazać, ale teraz możemy im zaoferować pewne odpowiedzi – mówi dr David T. Jones, neurolog z Mayo Clinic, starszy autor badania.

Rola polimorfizmu Apoliproteiny E jako czynnika ryzyka z jednej strony, a z drugiej strony jako czynnika ochronnego przeciw chorobie Alzheimera jest znana od roku 1983.

– Dwa allele APO E e 4 zwiększają ryzyko zachorowania na chorobę Alzheimera kilkunastokrotnie, a jeden allel e4 kilukrotnie. Posiadanie allelu e2 jednego lub dwu ma znaczenie ochronne. W pierwszej połowie ubiegłego wieku uważano jednak, iż wykonywanie oznaczeń rodzaju polimorfizmu (e 4/4) nie ma znaczenia przesądzającego o zachorowaniu, traktowano to badanie tylko jak badanie czynnika ryzyka dla osób zdrowych i uważano także, iż nie jest to czynnik wspomagający rozpoznanie choroby Alzheimera u osób otępieniem – tłumaczy prof. Maria Barcikowska z Kliniki Neurologii CSK MSWIA w Warszawie.

– W związku z tym definiowanie rodzaju polimorfizmu Apoliproteiny E nie było badaniem obowiązkowym ani w celu badań przesiewowych, ani jako test diagnostyczny. Służył on tylko celom naukowym i także badaniom klinicznym nowych leków. Udowodniono, iż działanie niektórych leków jest wyraźnie skuteczniejsze u nosicieli APO E e 4 – wyjaśnia.