Według Farmakopei Polskiej guma arabska występuje w postaci kruchych kawałków o nerkowatym lub kulistym kształcie i średnicy około 1-3 cm. Surowiec może przyjmować barwę od żółtobiałej do jasnobursztynowej i bardzo często posiada spękaną powierzchnię. Jego delikatna struktura sprawia, iż łatwo ulega łamaniu i tworzy nieregularne, białawe bryłki o muszlowatej strukturze, które mogą posiadać w środkmałą komorę.
Właściwości fizyczne gumy arabskiej
Porcja gumy arabskiej prawie całkowicie rozpuszcza się w wodzie w proporcjach 1:2, dając jedynie niewielką pozostałość fragmentów roślinnych. Cały proces zachodzi jednak bardzo powoli i wymaga około dwóch godzin. Otrzymany roztwór jest lepki, kleisty i gęsty. Może być przezroczysty lub żółtawy, cechuje się kwaśnym odczynem, barwi papierek lakmusowy na niebiesko. Guma arabska jest praktycznie nierozpuszczalna w etanolu 96%.
W recepturze używa się najczęściej gumy arabskiej suszonej rozpływowo (Acaciae gummi dispersione desiccatum). Substancję otrzymuje się w wyniku rozpływowego suszenia roztworu gumy. Związek, podobnie jak sama Gummi arabicum, dobrze rozpuszcza się w podwójnej ilości wody w stosunku do jego masy i jest nierozpuszczalny w etanolu.
Kleik z gumy arabskiej
W recepturze, jako substancję pomocniczą zwiększającą lepkość, stosuje się 33,3% roztwór gumy arabskiej. Kleik można sporządzić, używając wody lub wody zmieszanej w różnych częściach z wodą wapienną.
Rp.
Gummi arabicum 30,0
Aq. Destill. 60,0
M.f. mucilago
Rp.
Gummi arabicum 30,0
Aq. calcis 30,0
Aq. destill. 30,0
M.f. mucilago
Sproszkowany surowiec zalewa się rozpuszczalnikiem i miesza do całkowitego rozpuszczenia. Kleik można przygotować metodą ręczną w zlewce lub moździerzu bądź przy użyciu mieszadła magnetycznego. jeżeli zachodzi potrzeba wyjałowienia leku, można to zrobić w autoklawie parą wodną w temperaturze 121°C przez 15 minut.
Kleik z gumy arabskiej stosowany jest jako środek osłaniający w stanach zapalnych błony śluzowych, a także pomocniczo w recepturze aptecznej jako emulgator, który umożliwia łatwe przygotowanie emulsji w moździerzu. Stabilizuje również zawiesiny poprzez zwiększenie lepkości Utrudnia w ten sposób sedymentację substancji rozproszonej i umożliwia lepsze i dłuższe jej zawieszenie.
Piśmiennictwo:
- Sznitowska, M. (2017). Farmacja stosowana: technologia postaci leku. PZWL.
- Jachowicz, R., Farmacja Praktyczna. (2016), PZWL