Kawa i papieros z rana? Naukowcy mają ci coś do powiedzenia

zdrowie.wprost.pl 2 lat temu
Zdjęcie: Kawa i papieros Źródło: Unsplash / Ramiz Dedaković


Kawa i papierosy wpływają na receptory nikotynowe w mózgu, dowiedli badacze z University of Florida. W jaki sposób?


Wiele osób nie wyobraża sobie poranka bez filiżanki kawy. Nałogowi palacze często łączą ją z papierosem. Teraz naukowcy wykazali, iż to nie tylko utarty nawyk: związki chemiczne w palonych ziarnach kawy mogą pomóc złagodzić skutki porannego głodu nikotynowego.


Badanie nad kofeiną i nikotyną


W badaniu komórkowym naukowcy zidentyfikowali w kawie dwa związki, które bezpośrednio wpływają na niektóre receptory nikotynowe o wysokiej wrażliwości w mózgu. U palaczy te receptory w mózgu mogą być nadwrażliwe po nocnym odstawieniu nikotyny. Kofeina jest dla większości ludzi składnikiem poprawiającym samopoczucie, ale palacze mogą doznać innego rodzaju bodźca.


„Wiele osób lubi kofeinę rano, ale w kawie są inne cząsteczki, które mogą wyjaśniać, dlaczego palacze też preferują kawę” – powiedział dr Roger L. Papke, profesor farmakologii z UF College of Medicine.


Naukowcy zastosowali roztwór ciemnej prażonej kawy do komórek, które wyrażają określony ludzki receptor nikotynowy. Organiczny związek chemiczny w kawie może pomóc przywrócić dysfunkcję receptora nikotynowego, która prowadzi do głodu nikotynowego u palaczy – podsumowali naukowcy.


Odkrycia doprowadziły dr Papke do szerszej hipotezy: jeden ze związków w parzonej kawie, znany jako n-MP, może pomóc w stłumieniu porannego głodu nikotynowego.


„Wiele osób chce kawy rano ze względu na kofeinę. Ale czy działa tak samo palaczy? Chcieliśmy wiedzieć, czy w kawie są inne czynniki, które wpływają na mózgowe receptory nikotynowe” – powiedział. Do odkrycia tego doprowadziło skojarzenie, iż palacze często łączą także wieczorne picie alkoholu z paleniem. Podczas gdy wpływ alkoholu na receptory nikotynowe w mózgu został dokładnie zbadany, mniej wiedziano wcześniej o interakcjach receptorów z kawą. Badania zostały opublikowane w Neuropharmacology.
Idź do oryginalnego materiału